Toen enkele tijd geleden een jarenlang geheimgehouden relatie van een bisschop met zijn neefje aan het licht kwam, waren de gevolgen desastreus. Een niet onbelangrijk deel van het katholieke landschap werd met één beweging van de kaart geveegd. De hoogwaardigheidsbekleder werd onmiddellijk afgezet en moest zijn bisschopsmijter stante pede inleveren. Zijn ring mocht hij evenwel behouden, omdat die zat vastgeklemd aan zijn vinger en ze die anders eveneens hadden moeten afzetten. Maar wat is een ‘bisschop zonder mijter’ met slechts een ring als souvenir? Het is als een burgemeester zonder sjerp. Zoals in onze boterstad. Het gerucht doet namelijk de ronde, dat er momenteel twee burgemeesters zijn, die hier de plak zwaaien. Ene met sjerp, en ene zonder. En dat diegene ‘zonder’, luider zingt dan diegene ‘met’. Of die mooier zingt dan de echte en er desnoods een valse noot voor over heeft, laat onze anonieme bron in het midden. Het is echter een politiek gegeven dat de mooiste liedjes het langst duren. Je moet geen advocaat zijn om dat te snappen. Burgemeesters, de echte dan, hebben het niet altijd voor de wind. Niet alle beslissingen van het schepencollege klinken als feestmuziek in de oren van de burger. Ik vermoed dat zij een dikke huid moeten hebben. Ofwel een soort reservehuid die ze, eens ze zich op straat begeven, boven hun originele opstropen, om zich te wapenen tegen boze burgers. Ze zijn geen Mega Mindy’s of 007’s. Ze zijn ook God niet, noch de paus van Rome, noch een vermaledijde Vlaamse bisschop. Alhoewel de reputatie van die ‘schijnheilige’ al een hele tijd naar de knoppen is. Na zijn afzetting als bisschop, mocht hij tijdelijk zijn dorst gaan lessen bij een gezegende bierbrouwer in onze contreien. Doch toen de media daar lucht van kregen, achtte de abt het zijn morele plicht, om de pedo weg te sturen. Sindsdien loopt elk spoor naar hem volkomen bijster. Volgens een onafhankelijke bron werd de monseigneur toen verbannen naar een streng nonnenklooster in Avignon, waar moeder abdis hem de godganse dag op zijn vingers zit te kijken. Alsof het zijn schoonmoeder was. Het weekblad ‘Bonjour tout le monde’ heeft dit hele verhaal bevestigd en er aan toegevoegd dat de bisschop heel recent werd opgenomen in een psychiatrische instelling, in een voorstad van Bordeaux, waar ‘pedohaters’ hem niet de minste speelruimte gunnen. Zelfs niet met zijn eigen speelgoed… Iemand uit de entourage van zijn slachtoffer daarentegen houdt nog steeds vol dat de gevallen bisschop destijds een veilige aftocht is beloofd, op voorwaarde dat hij de klok niet zou luiden over mogelijke doofpotoperaties, vermits hij plannen scheen te koesteren om anderen in zijn val mee te sleuren. Volgens deze denkpiste zou de bisschop een kluizenaarsleven leiden in de bossen rond Pont-l’Eveque. Wie zal het bevestigen? Paus Franciscus misschien? Tenzij diens interesse voor zijn verloren schaap tot het nulpunt is gedaald. Wellicht heeft de pauselijke vergevingsgezindheid ook haar grenzen, zelfs al zit het ‘Jaar van de Barmhartigheid’ nog in zijn vrome achterhoofd. Gelijk heeft hij, want een bisschop met relaties ‘achter de rug’ kan je niet gratuite de absolutie geven. Onafgezien van de vraag of ‘achter de rug’ een bijwoordelijke bepaling is van tijd of van plaats… Een laatste hypothese is dat een queeste naar de pedo zinloos is omdat hij intussen reeds het ‘het pijpen aan Maarten’ heeft gegeven. Hoe dan ook, paus Franciscus mag ‘promptus’ een procedure opstarten om de gewezen bisschop ‘schijnheilig’ te verklaren. Het zou mij, en wellicht ook vele anderen, een super ‘zalig’ gevoel geven…
Johan Devos – 11 maart 2017
Maandelijks, op de tweede zaterdag van de maand, verschijnt een column van Johan Devos op www.eDiksmuide.be. Een eigen kijk op onze wereld van vandaag, verpakt in wat fictie, met nu en dan een Diksmuidse toets. Wie ze later nog eens wil nalezen, ze worden gearchiveerd in onze nieuwe rubriek “Column”.
Deze column is buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van eDiksmuide