De oorspronkelijke tekst van deze bijdrage voor het Manehoekje werd door de redactie van eDiksmuide offline gehaald.  Omdat er mogelijks, door de inzender van de bijdrage, gebruik werd gemaakt van een schuilnaam en de inzender deze vaststelling, na verzoek van de redactie, niet kon of wilde weerleggen, werd de tekst verwijderd.

Bij twijfel omtrent het gebruik van schuilnamen voor inzendingen voor het Manehoekje, zal de redactie voortaan bijkomende coördinaten van de inzender opvragen, zonder dat deze evenwel zullen gepubliceerd worden.

eDiksmuide

Vier jaar terug vernamen wij als overbuur van de twee ei zo na voltooide appartementsgebouwen aan de Bloemmolenkaai, op de grens met de Sint Sebastiaanwijk, dat er schuin voor het huis N° 45 in de Sint-Sebstiaanslaan een weg  zou aangelegd worden voor voetgangers en fietsers om zodoende efkens rustig door de groene zone heen en terug tot aan de kaai van de IJzer te komen….
Wie antwoordt daarop ? In ieder geval legt het er hedendaags niet voor aan om erin te geloven …. Want de bouwheer zette die toegang … voorlopig  terug dicht. !?

Georges Lanssens

De vraag in het Manehoekje : “Is er nog toekomst voor de landbouw ?” is een pertinent “ja”, maar dan niet in een Landschapspark Westhoek, zoals sommige instanties suggereren en wensen.
Essentieel is er de hoogdringende vraag om meer werkbare regels en een menselijker beleid ten aanzien van de landbouw. Elke regelgeving is complex en voortdurend onderhevig aan verandering. Te veel stikstof, slechte waterkwaliteit en te veel droogte. De landbouw stoot in Vlaanderen op ecologische limieten, waardoor de boeren steeds meer tegenkanting krijgen, ook vanwege het beleid. Zijn die bevoegde instanties de boeren liever kwijt dan rijk met hun opeenstapeling van milieumaatregelen ? In feite is er voor de toekomst te weinig respect voor de boer en zijn hard labeur. Vergeet vooral niet : zij zorgen voor gezond voedsel, starten zelf een eigen bedrijf op, investeren een pak geld, moeten boekhoudkundig onderlegd zijn, hebben amper vakantie.   Ondanks dit alles putten ze compensatie in een sterke liefde voor alles wat groeit en bloeit.
Het is hoog tijd, dat de politieke verantwoordelijken de jonge boeren meer naar waarde schatten zodat zij toekomst zien. De ouderen hebben hun herinneringen. Voor jonge boeren is een talent een aangeboren geluk, maar het is ook een talent om in te zetten in hun bedrijfsuitbating. Daarin lukken onze jonge Diksmuidse boeren voor 100 %.  Daarenboven is er de trend naar vega-voeding, waarin het echte vlees vevangen wordt door industriële namaak, alsook industriële melk. Allemaal nep. Kwaliteitsmelk wordt enkel verkregen door koeien te laten grazen in de uitgestrekte supergroene, sappige weiden van de Westhoek. Koeien zijn namelijk herkauwers met vier magen : een wonder van de natuur..
In mijn loopbaan in de fytofarmacie kwam ik in contact met vele landbouwexperts. In die tijd leerde ik een zeer gedreven landbouweconoom kennen uit Veurne, wijlen Frans Delva. Na een vergadering gaf hij mij deze zinnen :
Geef je hand aan de boer en maak samen een vuist.
Zet je schouder naast zijn schouder en maak samen een stormram.
Zet jouw voet naast zijn voet, en maak samen een stap : geen welvaart zonder landbouw…
En de boer hij ploegde voort !

Robert Pil
gewezen inspecteur Bayer Fyto

In antwoord op de gebruikelijke cliché’s van Johan Debruyne:

–     tijdens mijn jeugd, en dat is al meer dan vijftig jaar geleden, was mijn streek een landschapspark zoals het wellicht nooit meer worden zal. Vijftig jaar schaalvergroting gecombineerd met steeds verdergaande teelttechnieken hebben een enorme verschraling van mijn dierbaar landschap tot gevolg gehad. Het in stand houden van wat rest is blijkbaar nog teveel gevraagd.

–     de grazende koeien zijn bijna verleden tijd, koetjes moeten binnen blijven, dat is beter voor de melkproductie. De grasgroene weiden zijn groene woestijnen geworden die om de drie weken als een gazon gemaaid worden en geen ander leven meer dulden, geen nest, geen weidebloem. Dat weet Johan ook, maar hij heeft het liever over zijn eigen weiden waar de koeien wél nog kunnen buiten grazen.

–     wie zijn ogen mee heeft als hij buiten komt ziet steeds meer bomen gereduceerd worden tot palen met wat groen op, met dank aan de huidige hoogtewerkers, waardoor dit mogelijk geworden is. De doorsnee landbouwer is (noodgedwongen) een landschapsafbreker geworden, punt uit. Ik nodig iedereen uit om de wegbermen in de Portweg te gaan bewonderen en het is niet alleen daar dat ze er zo slecht aan toe zijn.

–     Ik zou als jonge kerel of dame ook heel hard nadenken vooraleer in die toekomstloze ratrace te   stappen die boeren nu geworden is. Het gaat slecht in de landbouw, vooral de varkenskwekers krijgen erg serieuse klappen, voor de wereldmarkt produceren is zéér risicovol. Misschien moet Johan (landbouwer met toekomstvisie) wat meer zijn manier van boeren promoten, want daar zit inderdaad wél nog toekomst in. Maar daar schrijft hij spijtig genoeg zelden over.

–     Dirk Laplasse, voorzitter milieuraad en boerenzoon

Zo te horen en te lezen wil men blijkbaar van het mooi uitgesproken landbouwgebied ‘De Westhoek’ een park maken.  Eerst was er sprake van een natuurpark die de natuurgebieden in de regio met elkaar zouden (moeten) verbinden.  Op vandaag  heeft men het over een aangepaste versie, namelijk een’ landschapspark’.  Het wordt (zoals gewoonlijk) op een mooi presenteerblaadje naar voor gebracht met aanlokkelijke subsidies en niets anders dan voordelen.  Maar … het verleden heeft ons iets helemaal anders geleerd, zoals vroeger  bij de komst van o.a. de natuur- en vogelrichtlijngebieden. Later worden er toch nog heel wat beperkingen opgelegd met heel wat negatieve gevolgen voor de landbouw maar ook voor de gemeenten zelf.
In de Westhoek en de polders zijn het van oudsher vooral de landbouwers die het landschap bouwen, maken en kleuren.  De grazende koeien in de grasgroene weiden, de bloeiende teelten (o.a.vlas, koolzaad en aardappelen ) en de goudgele korenvelden maken het landschap. De laatste jaren verschijnt er in de Westhoek bij de landbouwbedrijven zelfs hier en daar een kleine windmolen  om het landschapsplaatje volledig te maken.  Onze moderne boeren van vandaag, of misschien beter gezegd de agrarische ondernemers, weten vandaag  heus wel wat duurzaam en innoverend ondernemen is, de toeristen en recreanten weten daarnaast eveneens wel het mooie landschap in de Westhoek te vinden en te ontdekken.  Daarvoor hoeft er nog geen landschapspark in het leven geroepen te worden .

Het is hoog tijd dat de (resterende) landbouwers wat meer gekoesterd worden in plaats van steeds maar met het vingertje gewezen te worden voor vanalles en nog wat.  De cijfers uit de statistieken  van het Departement landbouw en visserij (DLV) liegen er niet om en geven duidelijkheid: de gemiddelde leeftijd van onze actieve landbouwers in Vlaanderen is 56 jaar en amper 10 procent van de landbouwers  is jonger dan 40 jaar.
Men kan zich hierbij enkel de vraag stellen :Wie kan…, mag…, durft… of wil nog landbouwer worden in de toekomst ???
Niemand staat er op vandaag bij stil, maar bij het wegvallen van de landbouw in de regio komt niet enkel de voedselvoorziening in het gedrang maar ook het landschap en het onderhoud van het platteland .

Nog deze bemerking bij de zogezegde gemiste kans van de miljoenen euro’s subsidies die naar het landschapspark  zouden vloeien.  De centen komen niet zomaar uit de lucht vallen richting Westhoek .  Er is altijd iemand die er zal voor opdraaien en meehelpen om dit te betalen en te financieren.

Johan Debruyne
Landbouwer (met toekomstvisie)