Voorakkoorden sluiten, het is van alle tijden. Partijen die voor de verkiezingen elkaar aftasten en besluiten samen te werken, waarom niet? Zolang dit vanuit een positief project voor de stad is, kan ik daar eigenlijk wel mee leven.
Idee Diksmuide besliste voor de verkiezingen om de coalitie van CD&V en sp.a te versterken. In ruil kreeg ze 1 schepen. Wat magertjes, maar goed, dat was hun beslissing.

Waarom heeft N-VA Diksmuide dan een probleem met het voorakkoord dat CD&V, sp.a en Idee Diksmuide sloten?
1) Idee Diksmuide koos ervoor om staalhard te liegen over het bestaan van dit akkoord. “Met de hand op het hart, er is geen voorakkoord” zei huidig schepen Deprez tijdens het debat in Woumen. Joost had het fout toen hij schreef dat ook Lies Laridon en Kurt Vanlerberghe dit gezegd hadden. Kurt en Lies draaiden wat rond de pot en gaven geen antwoord op deze vraag. Iedereen in de zaal kon toen wel begrijpen dat die 2 partijen aan elkaar vastgeklonken zaten.
Als na de verkiezingen het voorakkoord uitlekt is het natuurlijk pijnlijk en moeilijk om uit te leggen aan de mensen die op je lijst stonden, je partijgenoten, de kiezers… waarom je zo gelogen hebt.
2) De inhoud van het voorakkoord kan niet ontkend worden. Er staat bijvoorbeeld dat er een job van centrummanager zal gecreëerd worden voor de voorzitter van Idee Diksmuide. Hoewel dit een flagrante schending van de wet is werd het toch ondertekend door 17 personen. Het zou misschien goed zijn om het hele document kenbaar te maken.
3) De manier waarop de 3 ‘samenzwerende’ partijen op de avond van de verkiezingen elkaar begonnen te bekampen en er een ware koehandel voor de postjes ontstond heeft de geloofwaardigheid van de politiek in Diksmuide doen kelderen. Wie wil de politiek nog volgen als de avond van de verkiezingen alle idealen buitengegooid worden? De maskers zijn toen afgevallen.

Het wordt tijd dat de ondertekenaars van het voorakkoord er verantwoordelijkheid voor opnemen. De feiten zijn nu eenmaal wat ze zijn. Niemand van wie het voorakkoord tekende kan toch nog langer in de slachtofferrol kruipen!
Er is een uitspraak gedaan door de Raad van State. De strijd is voorbij. Ik wil daarom iedere betrokkene oproepen om op een volwassen manier om te gaan met wat gebeurd is. Zoals de burgemeester zei, weg met de rancune. Maar dat betekent dan ook dat er een einde moet komen aan het constante afblokken van voorstellen en opmerkingen in de gemeenteraad enkel omdat ze van de oppositie komen, het persoonlijk opvatten van elke vorm van kritiek, het weigeren om de uitgestoken hand van de oppositiepartijen te aanvaarden om belangrijke dossiers voor onze stad in onderling overleg te kunnen bespreken… Het besef dat CD&V en Idee gekozen hebben om door te gaan met een extreem krappe “meerderheid” (eigenlijk hebben ze 666 stemmen minder behaald dan alle oppositiepartijen samen!) moet toch ook voor zelfreflexie zorgen. Dan kun je toch niet blindelings je wil aan iedereen opleggen. Democratisch is dit niet te verantwoorden.

Ik hoop op een signaal de volgende gemeenteraad. Zeker nu onze raad van 25 getroffen is door 2 tragedies zou het toch beter moeten kunnen. Twee menselijke drama’s die het politieke gekrakeel ver overstijgen. Onze gedachten zijn bij Jan en Gert en hun families. We hopen zo snel mogelijk goed nieuws te mogen vernemen.

Koen Coupillie
Fractieleider N-VA Diksmuide

Vanuit het verre Zuid-Afrika ontgaat het mij niet hoe kleinzielig het politieke gedoe in Diksmuide dikwijls zijn verloop kent. Toch niks verkeerd daarmee dat ik dit gadesla en een oordeel (subjectief en zeker ook vaak objectief) daarover vel ?  Gedachten wisselen , van mening verschillen , iets publiceren…eDiksmuide (het Manehoekje) is daarvoor het democratische medium bij uitstek. Dank.
…de oude koeien uit  het slijk en de grachten halen…. Doet de waarheid “zeer” ?
Ik schrijf niet  “Vanuit Onze Groep Idee Diksmuide” maar in mijn persoonlijke naam… ik ben er fier op … dat verklaar ik met de hand op mijn hart. Geen geveins. Betrouwbaarheid is een deugd…dat wisten de ouden al … lees in de vroegste teksten van de Wereldliteratuur (o.a. de Bijbel)….
Maak ik mij schuldig aan  ‘Lasterlijk Geschrijfsel’ ?  Foei toch.Eigenlijk moet ik er 3 vraagtekens achteraan tikken in plaats van 1.
Aan “Vanuit Onze Groep Idee Diksmuide “ zou ik voorstellen om eerst de rechtsterm “Laster” te bestuderen  en te verstaan. ‘Mijn oprechte’  taal in mijn artikel “ Het Politieke Gekrakeel” (13.10.2020)  onthult  leugentaal en  gehuichel die plaatsgevonden hebben in de Diksmuidse plaatselijke politiek. Deze verwerpelijke praktijken bestonden, bestaan (?), en zullen wellicht voor altijd een verborgen leven leiden.  Willen jullie namen van idee-genoten (met kleine i) van toendertijd ? Dit is nu eens een uitdaging van mijn  kant aan jullie “Vanuit onze Groep”.  De holle slogans van  “ geen negativiteit meer , een positieve ‘vibe” ( zeg het maar doodsimpel en in verstaanbaar Diksmuids) , andere prioriteiten, immuniteit, “  redden jullie vel niet…en dan tenslotte afkomen met de ondoordachte dooddoener  van “Meerdere hogere Rechtsorganen hebben hun uitspraak gemaakt “ …
Wel, “Vanuit Onze Groep”, leest eerst grondig en verstaat tenslotte dan het Arrest van de Raad van State.  Het oordeel van dit Hoogste Rechtsorgaan handelt over Voordracht-akten.  De wetgever liet zich niet in met Voor-akkoorden .  In mijn artikel onderlijn ik de onoprechtheid (en lees ook subtiel het gebruik door mij van het woord “twijfel”) van kandidaten/lijsttrekkers van enkele lijsten bij het debat in Woumen.
Mijn woorden hebben blijkbaar heel gevoelige snaren geraakt. Nooit te laat om het leven te beteren. Kan het dat wanneer de Nood het grootst is de redding nabij is. Mensen krijgen kansen om zich te hervatten …voor wie niet halsstarrig op de zondige weg wil blijven . Hoop doet leven.
In de wereld zijn er geen afstanden meer. Elkeen let op elkaars passen. Noord bemoeit zich met Zuid en Zuid met Noord . Elkeen heeft zijn opinie over Biden en over Trump.  Je kunt er maar Knack, De Standaard of HLN op na lezen. Door de verbreide kennis gaan we stap voor stap vooruit en laten we voorbijgestreefde ideeen achter ons.
Oktobermaand.  Prosit, Diksmuide !  We kunnen door Corona het glas niet samen heffen maar wel elkaar een goeie gezondheid toewensen.

Joost Tryhou

Een geboren Diksmuideling die er opgroeide en zich inspande voor zijn geboortestadje ; het politieke theater volg ik met genoegen en ongenoegen.

Vanuit het verre Zuid-Afrika…

De oude koeien, de grachten , het slijk

Vanuit onze Groep Idee Diksmuide nemen we nota van het lasterlijk geschrijfsel.

Meerdere hogere rechtsorganen hebben hun uitspraak gemaakt.

Verlies wordt slecht verteerd.

Het zijn nu geen tijden voor nog meer negativiteit onzentwege.

Deel uitmakend van het bestuur hebben we nu andere prioriteiten en willen we de positieve vibe, die we deze zomer konden initiëren- ondanks de corona-tijden- verder zetten.  We willen van Diksmuide een stad maken om fier op te zijn en naar onze bescheiden mening  zijn we goed op weg.

Tot spijt van wie ons benijdt.

Prioritair wensen we onze schepen, Dhr Jan Van Acker alle beterschap,  de familie alle sterkte

en iedereen een goede gezondheid !

Negativiteit is slecht voor de immuniteit.

Positieve en hoopvolle groeten van Idee-Diksmuide

Na het arrest van de Raad van State inzake de klacht van de SP-A tegen de aanstelling van Lies Laridon als Burgemeester ( ik wil haar een gelukkig mandaat toewensen) verwijst de woordvoerder van de SP-A naar “ een totale normvervaging” ,  met als reden : “  dat na 12 jaar van goed bestuur een gegeven woord en een ondertekend bestuursakkoord van geen tel meer zijn” .-  (eDiksmuide – 08.10.2020 )
Maar handelt deze opmerking niet over een decennialange en sterk ingeburgerde politieke gewoonte van “ de pot verwijt de ketel dat hij zwart is “ ?
In eDiksmuide van 13 september 2018 kan men een verslag lezen over het Verkiezingsdebat dat georganiseerd werd op 10 september 2018 te Woumen naar aanleiding van de Gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2018. Opmerkelijk en nu wordt het na 2 jaar duidelijk voor iedereen dat ‘ het achterhalen van de waarheid en de leugen ‘ soms wel jarenlang kan vatten.
De journalist van eDiksmuide pent  ( op 13.09.2018) letterlijk neer : “ De allerlaatste vraag was van mijn hand en was gericht aan de vier leden van het panel.  Deze luidde als volgt:  durven jullie met de hand op het hart en zonder blozen bevestigen dat er in Diksmuide geen enkele sprake is van een voorakkoord tussen partijen, zoals dit in tal van Vlaamse gemeenten wel het geval is?  Alle panelleden legden spontaan en ostentatief  hun rechterhand op hun hart.  Het stelde mij enigszins  gerust toen ik merkte dat hun arme hart ongeveer op de juiste plaats zat.  “
Over 3 ( CD&V,  SP-A en IDEE Diksmuide ) van de 4 panelleden die met de hand op het hart beweerden dat er ‘geen enkele sprake was van een voorakkoord tussen partijen ’  kan men ‘twijfel’ koesteren over de oprechtheid.
Mogelijkheden :
1/ Ten eerste kan dat wel de waarheid geweest zijn op de datum zelf van 10 september 2018 ( de datum van het debat ). Inderdaad…na de debatavond van 10 september 2018 en de verkiezingsdatum van 14 oktober 2018, zijn er welgeteld 33 avonden waarop onderhandeld kon geweest zijn en de handtekeningen voor een voorakkoord konden geplaatst worden door de 3 partijen….. en ten tweede , indien er op 10 september 2018 al geen voorakkoord getekend was dan waren de intenties daarvoor ongetwijfeld wel al aanwezig en de dames/heren zullen wel niet gewacht hebben tot de avond voor de verkiezingen om hun handtekeningen te plaatsen.
2/ op datum van het debat was er WEL reeds een voorakkoord getekend . Wat het ook mag zijn, waarheid of leugen, in de politieke wereld ligt men er niet wakker van. Ik weet dat mannen hun portefeuille altijd in hun vestzak binnenkant aan de linkerkant steken….juist boven de ligging van het hart. Mannen en vrouwen “politici “ hebben speciaal een zwak voor de geldportefeuille en de macht. Men zweert dus met de hand op het hart en de portefeuille.
Zeker is dat de deelnemer van de N-VA aan het debat niet gelogen heeft. Vlaams Belang en Groen in Diksmuide gaan ook vrijuit omdat ze niet konden deelnemen aan het debat van 10 september 2018….en met Vlaams Belang zou men in elk geval geen voorakkoord sluiten (  kan men hun uitsluiting verantwoorden ? ) .   Volgens mij is hun uitsluiting een pertinente aanfluiting van de democratie .
Op 10 oktober 1970 , juist 50 jaar geleden , werd ik piepjong (22 jaar oud) verkozen  in de toenmalige Gemeenteraad van Diksmuide, Esen en Kaaskerke .  Terstond na de verkiezingen toendertijd ontstond er een gescharrel tussen politieke partijen/lijsten en verkozenen . Een verkozene verliet de lijst waarop hij verkozen was en liep over, vervolgens deed ook de toenmalige burgemeester van Diksmuide die zijn post zag verloren gaan hetzelfde en aarzelde dan niet om weer terug te keren naar zijn partij (een weg- en weergeloop dat men slechts kan gadeslaan in een “kiekenkot” ) juist om zijn eigen positie als burgemeester te verzilveren. Wat een drama….en natuurlijk gebeurde dit alles ten bate van de kiezers…altruisme op zijn best.Gelove wie wil !
In 1976  was er de grote fusie – het nieuwe grote Diksmuide , de Fusie – . Mij werd ook sluiks de sjerp aangeboden waarvoor ik feestelijk bedankte. De “verleider(s) “kwam(en) van een “kale reis terug” …of in ons zuiver Oud-Westvlaams …” ze kwamen van een bescheten commissie thuis“ …. Onze overeenkomst met Hendrik Laridon werd gevalideerd.  In mijn relatief korte loopbaan (12 jaar) als gemeenteraadslid en later Schepen kreeg ik meer dan genoeg van het politieke “menu”…vaak een heerlijke smaak maar ook soms was er vergift te vinden dat men onderduims wilde toedienen ….
50 jaar later :
Over de kennis van zaken (vooral inzake finanties) en de durf om een noodzakelijk maar niet populair besluit te nemen kan ik onomwonden verklaren dat er niet geweldig veel dames en heren politici die we zouden willen  klassificeren onder de respektvolle klasse van de Homines Politici daar eigenlijk thuishoren.  Jammergenoeg moeten we vaststellen dat het adagium “‘Homo homini lupus est”  en dat al altijd in de wereld verbreid was nog steeds opgang maakt.   Spons over alles,…. mag Diksmuide het aantrekkelijke stadje blijven…wie ook mag besturen, zonder politiek dogmatische programma,.wars van het gezegde : “veel beloven en weinig geven doet de zotten in vreugde leven”.

Joost Tryhou,
Oud-gemeenteraadslid en Schepen van Diksmuide (1970 – 1982)

De Handzamevallei is een valleigebied met landschappelijke waarde en bovendien vogelrichtlijngebied.  Percelen in valleigebieden zijn gebieden met een natuurfunctie, net zoals percelen in bosgebieden, en als dusdanig  gebonden aan voorwaarden.  Bovendien moet een vogelrichtlijngebied garanderen dat de natuurlijke biotopen gevrijwaard worden zodat de trekvogels er in alle rust kunnen verpozen, en dat de broedplaatsen en overwinteringsplaatsen beschermd zijn.
De natuurfunctie van een valleigebied is uiteraard het bergen van water.  De klimaatverandering, met de daaraan gekoppelde droogteperiodes, zal er voor zorgen dat de valleigebieden een prominente rol zullen spelen bij het bufferen van water (cfr Blue-Deal), dat trouwens steeds kostbaarder zal worden.  De plaatselijke landbouwers en eigenaars moeten zich realiseren dat in dergelijke kwetsbare gebieden enkel aan extensieve landbouw kan gedaan worden. Hier bepaalt de natuur het ritme en het welslagen van de opbrengsten.
Het is dan ook normaal dat men in dgl valleigebieden zoals de Handzamevallei lagere rendementen haalt.  In waterbufferingsgebieden zouden landbouwactiviteiten eigenlijk moeten gezien worden als een loutere optionele meerwaarde.  De agro-industrie daarentegen, die met zowel hooi, vlees en groenten-export hoge winsten maakt, houdt met natuur en milieu echter geen rekening. Door de steeds lagere mondiale marktprijzen zijn de contract-landbouwers genoodzaakt steeds  hogere productiecijfers te halen.  Onder deze druk dienen ze hiervoor alle nodige middelen in te zetten.  De van oorsprong natte gronden (wetlands) en botanische weiden in valleigebieden zijn uiteraard niet geschikt voor intensieve landbouw, zodat er steeds heel wat “kunstgrepen” nodig zijn om een aanvaardbaar rendement te halen.
Deze manier van landbouw staat echter in schril contrast met de doelstellingen en de voorwaarden van een vogelrichtlijngebied en valleigebied. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het ANB sporadisch inbreuken vaststelt. Wat de gevolgen ook zijn voor het milieu en de landbouwer zelf, voor de agro-industrie zijn enkel de productiecijfers en de winstmarges belangrijk.
Gelukkig zijn er ook alternatieve markten, zoals bvb de korte keten, die de landbouwer betere prijzen en meer zelfstandigheid bieden. In natuurgebieden kunnen er met de overheidsinstanties beheersovereenkomsten gesloten waarbij de landbouwer wel degelijk vergoed wordt. Men zou verwachten dat de landbouwers hiervoor steun en advies krijgen van de landbouworganisaties, maar blijkbaar hebben zij andere belangen en interesses. Binnenkort wordt de uitrol van de Blue-deal voorzien en dit zal door de waterbergende maatregelen in de valleigebieden, ook een impact hebben op de landbouwactiviteiten.
Groen-Westhoek, die samen met de Parlementsleden Mieke Schauvliege en Wouter De Vriendt de Handzamevallei reeds bezocht, zal erop toezien dat het evenwicht tussen natuur en landbouw zoveel mogelijk behouden blijft, en dat de betrokken landbouwers een billijke vergoeding zullen ​krijgen.

Monsy J.C.
Groen-Diksmuide

Mij is het alvast niet verwonderlijk dat er zo weinig interesse is bij de landbouwers voor het vervolg van het 3-Mussenproject. Wat aanvankelijk werd voorgesteld als een win-win project voor landbouw en natuur ,blijkt na enkele jaren een project te zijn met eerder heel wat negatieve gevolgen en verlieslatend voor de landbouwers die hieraan deelnamen .
Enkele voorbeeldjes misschien . Als de laantjes worden uitgegraven in een perceel weiland , verdwijnt deze uitgegraven oppervlakte om nog te gebruiken voor bepaalde   landbouwdoeleinden . Zo kan er geen hectaresteun meer verkregen worden op dit uitgegraven gedeelte en kan deze oppervlakte ook niet meer gebruikt worden om dierlijke mest op af te zetten . Eén groot perceel met bv 2 laantjes middenin wordt door het ministerie (ALV) op de oppervlakteaangifte van de landbouwers automatisch ingekleurd als 3 kleine perceeltjes met heel wat bijkomende administratie tot gevolg. Ook de opgelegde bemestingsvrije zone van 5 meter tot aan het wateroppervlak is hierdoor veel groter geworden met een veel mindere grasopbrengst .
En dan hebben we nog het vogelrichtlijngebied waar het 3-mussen project zich in bevindt. Daar zijn ook heel wat beperkingen voor de landbouwers van toepassing zoals het herinzaaien van gras en het bestrijden van onkruid. Wanneer de landbouwers na de uitgevoerde werken en de voorbije droge zomers zien dat het onkruid de bovenhand krijgt en het gras niet wilt groeien dan moet dit (volgens de wet) in feite maar zo blijven. Probeert men de graszode na enige tijd toch te herstellen dan riskeert men een boete van ANB die kan oplopen tot enkele duizenden euro’s . Vele landbouwers denken nu (meer dan ) tweemaal na om nog mee te stappen in het verdere 3 -Mussen project en hebben weinig of geen interesse gezien de negatieve gevolgen .

Ik denk dat men met compensaties,subsidies of vergoedingen over de (3 mussen) brug zal moeten komen voor de  landbouwers wil men van een mooi geslaagd project spreken waar zowel landbouw en natuur zich kunnen in terugvinden en er wel degelijk sprake is van een win-win situatie  .

landbouwer
Johan Debruyne

Naar aanleiding van een schrijven in het Manehoekje over de stopzetting procedure GRS zou ik toch als volgt willen reageren.

Het voorliggende ontwerp voor de bijsturing GRS (=gemeentelijk ruimtelijk structuurplan) berokkende verschillende meningen en bedenkingen over de noemer partieel al dan niet!  Hierbij hebben wij NIEMAND de zwarte piet doorgeschoven. De schrijver heeft enkel de bedoeling, de ambtenaren tegen ons in het harnas te jagen, wat wij uiteraard betreuren.  Wij hebben geluisterd naar verschillende instanties, gemeenteraad,…, en bijgevolg hebben wij enkel  het zekere voor het onzekere genomen.
De schrijver beweert, dat dit ontwerp de belastingbetaler handenvol geld heeft gekost.   Wel, het voorliggende document kunnen wij als leidraad gebruiken voor de opmaak van een partiële herziening en in een latere fase voor een beleidsplan ruimte Diksmuide (=vervanger van GRS).  Het is zeker geen weggesmeten geld, laat staan verloren werk, energie,…! Integendeel.  Wij dienen enkel een andere criteria te hanteren en deze impliceert wat vertraging.
Wij hebben bij de stopzetting van het GRS, onmiddellijk een persnota opgemaakt en verstuurd naar alle persmedewerkers.   Wij zijn de persmedewerkers heel dankbaar, dat zij allen de afvoering van het GRS zowel in een papieren versie als digitaal hebben vermeld.  Ook de afgelasting van het info-moment werd hierbij aangekaart en meestal meegenomen.  Trouwens, het is toch een logische conclusie , wanneer deze bijsturing GRS wordt afgevoerd, het info-moment ook niet doorgaat.    Dat er heel wat mensen aan de deur van Het Kruispunt zouden aangeklopt hebben, lijkt ons totaal van de pot gerukt en doet alle waarheid geweld aan.  Wij hebben ons lichtje opgestoken bij de bibliotheek en op die dag hebben zij ook niemand gemerkt.  Persoonlijk heeft er mij niemand gebeld over het al dan niet doorgaan van de info-markt.  Er is een telefoontje geweest in het onthaal, met de vraag of het nu zeker was, dat de info-markt niet doorging.  Dit spreekt op zijn zachts uitgedrukt boekdelen en is een levend bewijs!

Marc Deprez

De weigering van de Vlaamse Overheid om windmolens te plaatsen in Kaaskerke, is een maatschappelijke schande.

Ramboer Karline
Onafhankelijk raadslid

Om een veelzijdig man als Maurits te beschrijven schieten woorden te kort.

Hij was een bescheiden beminnelijk man met een gouden hart en daardoor net zeer opvallend.  De sociale voetsporen die hij achterliet zijn te groot om individueel te vullen, de afdrukken die hij maakte met de vele organisaties waar hij bezieler of lid van was zijn immens.  Hen wacht nu de taak  om elk op hun eigen domein of waar mogelijk samen een bijdrage te leveren om van Diksmuide en omstreken een warme ruimdenkende leefgemeenschap te blijven maken. Zo kunnen Maurits zijn dromen stap voor stap werkelijkheid worden.
Op zijn gedachteniskaartje schrijft zijn dochter Mieke: “Je leerde ons wat respect, eenvoud, rechtvaardigheid en belangeloze inzet is.”    Die “ons” mag je veel ruimer interpreteren dan zijn kinderen.  Dit was ook zo voor iedereen die het genoegen had in één of andere vereniging met hem samen te werken of voor wie les van hem kreeg.  Hij was een onuitputtelijke bron van inspiratie voor heel wat mensen.
Velen kennen Maurits als oud-leerkracht klassieke talen van het Sint-Aloysiuscollege.  Zijn oud-leerlingen zullen hem herinneren als een warme, wijze, rustige, vriendelijke, zachte leerkracht, een begenadigd mondharmonicaspeler en een geboren verteller.  Niet alleen een kei in zijn vak, maar daarnaast altijd klaar om hen bij te staan met raad en daad.  Die eigenschap kon hij perfectioneren in de lessen leefsleutels, waar hij heel veel jonge mensen in een veel ruimere zin kon begeleiden in hun zoektocht in het leven.  Door zijn persoonlijkheid dwong hij respect af. Daarnaast was hij ook actief in de pastorale en de Broederlijk Delen werkgroep, was hij enkele jaren lid van het LOC, speelde hij Sint voor de kinderen van de collega’s of stond hij op de planken met het schooltoneel.  De collega’s zelf konden steeds bij hem terecht voor goede raad of voor een gezellige babbel.
Zijn engagementen stopten echter niet aan de schoolpoort.  Als jonge leerkracht was hij in Diksmuide (mede)stichter van Speelpleinwerking Zonnestraal, de 11.11.11-groep, Broederlijk Delen, Welzijnszorg en Ruimte.  Als overtuigd Christen was hij binnen de parochie en in het Sint-Niklaaskoor actief.  Zijn drijfveer: zorgen voor en recht doen aan de minsten, de armen, de vluchtelingen, …  Maurits wilde er zijn voor elke medemens.  Hij schrok er ook niet voor terug om jongeren aan te moedigen kritisch na te denken en zich volgens hun (en niet noodzakelijk zijn) overtuiging in te zetten, ook al trapten zij of hij daarmee wel eens op gevoelige tenen.  Denk daarbij maar aan het feit dat hij verantwoordelijk uitgever was het lokale periodiekje “Berichten” of zijn moreel steuntje aan enkele Amada-jongeren.
Ook de zorg voor ons leefmilieu liet hem niet onberoerd. Maurits was lid van DAM, het Diksmuids Aktiekomité voor Milieuzorg.  Dankzij DAM heeft Diksmuide geen kerncentrale, geen verbrandingsoven wel een recyclagepark, werden de Viconia Kleiputten geen stort wel een natuurreservaat.  Van uit zijn Christelijk perspectief droeg  Maurits zorg  voor de heelheid van de schepping.  Maar ook hij had maar zeven dagen per week en wist zeer goed waar zijn talenten het best tot nut kwamen.  Hij liet de zorg voor de Diksmuidse natuur en leefomgeving over aan mensen en organisaties die daar hun hart en ziel in leggen.
Maurits voelde als geen ander aan welke de nieuwe noden in een veranderende wereld waren.   Dit vertaalde zich in nieuwe activiteiten en engagementen.  Hij werd lid van de inrichtende macht van zijn geliefd Sint-Aloysiuscollege.  Pluralist als hij was, begeleide hij 11.11.11-gasten uit de partnerlanden bij hun onderwijsnetoverschrijdend bezoek aan scholen en hielp hij aan de 11.11.11-winkelverkoopstanden die de deur aan deur-acties opvolgden.   Bij Broederlijk Delen werd hij één van  de bezielers van de decanale startavond en was hij tot 2015 voorzitter van BD West-Vlaanderen.  Op lokaal vlak werd hij een aanspreekpunt voor migranten van over de hele wereld.  Die tomeloze inzet leverde hem de eretitel “universele opa van zoveel vluchtelingen” op.
Verder zetelde hij zes jaar als onafhankelijk raadslid in het OCMW.  En waarschijnlijk wel zijn belangrijkste bijdrage aan een solidaire maatschappij: op onder andere zijn initiatief werd welzijnsschakel ’t Vlot opgestart. Een organisatie die nu een begrip is in Diksmuide, waarvan hij jarenlang voorzitter was en die aan de basis ligt van de klapstoel.  Mensen in nood konden altijd op hem rekenen
Ten slotte en misschien wel het belangrijkste: Maurits was een zeer warme echtgenoot, vader, grootvader, pleegvader.  Zijn naasten zullen hem het meeste missen.  Hopelijk is het voor hen een troost dat Maurits voor veel mensen een lichtend voorbeeld was en dat in menige vereniging wel nog eens gedacht of geopperd zal worden: “Hoe zou Maurits dit hebben aangepakt.”

Tekst: Rik Maekelberg met inbreng van velen die Maurits kenden

Wanneer ons schepencollege wakker wordt, dan is het gewoonlijk rijkelijk te laat. Het is alvast vijf voor, ja zelfs vijf na twaalf.
Wanneer de berekeningen kloppen, dan zullen er in de nabije toekomst ongeveer 528 appartementen bijkomen. Een dergelijke invulling van de bewoningsvorm is gewoon zorgwekkend, want die zullen te huur gesteld worden aan onbetaalbare huurprijzen voor de modale burger.
Waar blijven de oude groene ruimtes en binnenkoeren van weleer, zoals rond de bloemmolens, de koer van café De Gouden Leeuw  van het echtpaar Vandroemme en van Café ‘t Patersvat van Karel en Odilia ? Tegen de wetten van de huidige milieubeweging in wordt alles gebetonneerd.
Wat zal er gebeuren met de appartementen uit de jaren “70 die nog in goede staat zijn , en waarvoor de huurprijs nog schappelijk is ? Moeten die allemaal aangepast worden aan de huidige, bijzonder dure woonnormen ?
Hoe bekijkt het schepencollege die hoge stadsbouw in een eerder landelijke stad, die reclame voert voor haar landbouwproducten  van boter & kaas ? Weg met die boerennostalgie ?

Robert Pil, Diksmuide