Elk mensenleven biedt inspiratie voor een boek met tientallen verhalen. Niettegenstaande men er volgens Guido Vandenbroucke, op vandaag de conservator van het natuurdomein De Blankaart, enkel even voor moet gaan zitten om ze neer te schrijven, gebeurt het (te) weinig. Maar dat het anders kan, toont Guido nu in zijn boek “Mijn wortels” dat een halve eeuw terug gaat in de tijd, naar Proven waar hij als boerenzoon de nesten van de merel ontdekte. Vijftig jaar en vele levensbepalende momenten later, kan hij, met nog steeds dezelfde verwondering kijken naar het nest van de zeearend.
Het 208 bladzijden tellend boek laat de lezer meekijken naar het leven, vijftig jaar terug, op een kleine hoeve in het landelijke Proven. Maar waar de kleine boeren er ook meer en meer afhankelijk werden van de agro-industrie. En hoe die grootschalig wordende landbouw ook het landschap zelf hertekende. Zijn vader kreeg een premie om zijn meidoornhaag te rooien, zijn broer kreeg decennia later van het Regionaal Landschap steun om op dezelfde plaats opnieuw een haag aan te planten.
Guido is ook blij geboren te zijn als boerenzoon en al zijn hele volwassen leven samen te wonen met een boerendochter. En dat ook zijn dochter samen met haar man een akkerbouwbedrijf met hoppeteelt uitbaat maakt hem evenzeer fier. Hij gaat er ook met plezier helpen, met hetzelfde plezier als dat hij zich als vrijwilliger meerdere uren per week inzet als vrijwilliger op de Blankaart waarvan hij intussen al dertig jaar conservator is. Het doet hem dan ook hartzeer de toenemende polarisatie te zien tussen landbouw en natuurbehoud, al maakt hij de bedenking dat die kloof niet werd uitgediept door landbouwers en natuurbeschermers, veeleer door politici en lobbyisten.
Maar dat hartzeer vindt dus zijn wortels in Proven waar hij de natuur ontdekte en het boerenleven een nieuwe weg zag inslaan. In kleine hoofdstukken ontdekt de lezer niet alleen het harde boerenleven op de kleine hoeve, men leest ook het verhaal van dat kleine dorp zoals er ongetwijfeld dertien in een dozijn zijn, compleet met de baron, de burgemeester en de pastoor. En zowaar ook wielrenner Guido Reybrouck en voetballer Paul Vanhimst doorkruisen zijn leven. En uiteindelijk zijn het al deze verhalen die van de kleine Guido de conservator van vandaag hebben gemaakt.
Zijn naam werd intussen gegeven aan het eerste kuiken van het koppel zeearenden dat broedde op de Blankaart. Komende zondag zal het dan ook ongetwijfeld een gelukkige Guido zijn op de babyborrel van de zeearenden-kuikens Guido en Gloria.
Het boek “Mijn Wortels” werd in eigen beheer uitgegeven en het Diksmuids grafisch bureau Rein stond in voor de vormgeving. Het is te koop door overschrijving van 20 euro op rekening BE85 0682 0128 2606 met vermelding “Mijn Wortels”. En het wordt straks ook te koop aangeboden in De Standaard-boekhandel in de Generaal Baron Jacquesstraat. (DLD)
