Op 17 november 2021 verschijnt volgend artikel op de website www.ediksmuide.be “Kupe wordt Diksmuidse antenne voor Iepers ziekenhuis”. Laat ik hierover onmiddellijk duidelijk zijn, ik vind dit een lovenswaardig initiatief. Ik heb de problematiek omtrent de bereikbaarheid van de ziekenhuizen trouwens reeds uitvoerig aangekaart in een vorig schrijven op ediksmuide (Blijven Diksmuidelingen welkom in nieuwe AZ Delta te Roeselare ?) als reactie op een artikel van zaterdag 13 juni 2020 op dezelfde website.
In het artikel van 17 november 2021 wordt onder meer ook het volgende geschreven : “Er werd weliswaar reeds een bevraging gedaan bij de Diksmuidelingen rond de toekomst van dit voormalig zwembad maar dit participatieproject rond de publieke invulling werd nu door corona “on hold” geplaatst omdat Diksmuides vaccinatiecentrum er werd ondergebracht”
Kijk, ik begin stilaan de wubbes te krijgen van het feit dat “corona” slag om slinger aangewend wordt voor het uitstellen of afschaffen van allerlei projecten en/of acties. In dit geval : de participatieraad!

Reeds in 2019 berichtte Stad Diksmuide dat ze haar burgers meer wil betrekken bij haar beleid.  Daarvoor wil ze haar traditionele adviesraden en bewonersplatforms meer open trekken. Ik citeer : Bij de verschillende diensten en adviesraden moet men de paardenbril afzetten, bij het bestuur moet men afdalen uit de ivoren toren, er moet kortom samen gewerkt worden.  Burgers, administratie en beleid moet samen het Diksmuids beleid van morgen kunnen uittekenen.  En vertrouwen tussen de verschillende actoren zal daarbij de basis vormen.
De participatieraad rond de toekomst van De Kupe werd in het leven geroepen begin 2021. Tot eind februari mochten we op de voorziene website onze visie uiteenzetten omtrent de toekomst van De Kupe (zie bronnen). Liefst 61 ideeën werden naar voor geschoven en de reacties hierop toonden aan de belangstelling groot was. Men kon zich tevens laten registreren om deel te nemen aan een denktank. Deze actie paste in het kader van “86 acties voor 8600”, waarin op pagina 30 en volgende omstandig wordt uitgelegd hoe men “de nieuwe weg wil inslaan op vlak van participatie en inspraak van de burger”. De herbestemming van De Kupe was hiervan het pilootproject. Tot hier het goede nieuws.
Na eind februari : niets meer … geen mededeling, geen bericht, geen dankuwel, absolute stilte! Tot 17 november laatstleden dus, in het bewuste artikel waarin men zonder nadere uitleg poneert dat het project “on hold” werd geplaatst wegens “corona”.

In een maatschappij waarin zo goed als alle communicatie virtueel plaats heeft kan ik mij moeilijk voorstellen dat men zich niet eens de moeite getroost om via de website of een ander kanaal de betrokkenen hierover te informeren en uitleg te geven over het echte “waarom” van deze beslissing. Het gaat mijn pet te boven dat een werkgroep volledig stilvalt omwille van “corona”. Mensen blijven doorwerken, op de werkvloer of van thuis uit. Projecten blijven doorlopen. Administratie wordt afgewerkt. Communicatie verloopt vlot, zij het onder gewijzigde omstandigheden. Hersenen blijven actief.
Het is toch niet omdat in dit gebouw voorlopig een vaccinatiecentrum of wat dan ook wordt ondergebracht dat het nadenken over een definitieve bestemming moet worden stopgezet? Trouwens, bij het verzamelen van de ideeën was corona ook alomtegenwoordig, het heeft er de burgers niet van weerhouden hun meningen kenbaar te maken.
Neen, men verkiest de absolute mediastilte tot ver na de afgesproken datum (31 augustus 2021, zie tijdslijn website) om dan plots uit te pakken met de beruchte voetnoot in bovenvermeld artikel van 17 november 2021. Op zijn minst een afknapper voor alle betrokken burgers en een gebrek aan hoffelijkheid  vanwege het bestuur.

Ik onthoud hier vooral het woord “vertrouwen”

Patrick Neyt

Bron 1 : klik hier
Bron 2 : klik hier

Vele gepensioneerde NMBS-ambtenaren en arbeiders zullen vreemd opgekeken hebben bij de foto van onze burgemeester Lies Laridon die in dagbladpers voor hùn station poseerde. Nee, niet met de blijde boodschap, dat hùn station  mocht openblijven, maar om te vertellen, dat hùn station  een nieuwe bestemming zal krijgen.
Het Diksmuidse station was een levende entiteit van een stationschef, administratieve bedienden, onderhoudspersoneel en ‘gele vesten’ die op tijd en stond instonden voor de goede werking van sporen en wissels. Het station was een volle wachtkamer voor de studenten die op zondagnamiddag naar Gent en Leuven vertrokken én een schuilplaats voor de pendelaars bij regen en winterkoude. Al die treinreizigers worden letterlijk buiten gekegeld.
Het Diksmuids station is nu de nostalgie van een piepende deur, een warme welkomsthal en een vriendelijke loketbediende.  Het wordt een onbeduidend gebouw als stopplaats op een IC-spoorverbinding. De NMBS spoort op inkrimping van het personeelsbestand en op digitalisering. Dé toverformule.

Marie-Thérèse Vandecasteele, Diksmuide

Er is al heel wat te doen geweest rond dit dossier van de uitbreiding door verbouwing en nieuwbouw van de campus op de Cardijnlaan, met de bedoeling op die locatie twee campussen tot één campus samen te brengen.  Ik was aanwezig tijdens een gedetailleerde toelichting van de plannen en van de voorziene timing daarrond. Daar werd ook een korte toelichting gegeven over het systeem  waarmee de Vlaamse Overheid onderwijs infrastructuurwerken financiert.

Deze financieringsmethode is eigenlijk het uitgangspunt geweest van de hele operatie waarbij noodgedwongen de plannen voor die ene gezamenlijke campus uitgewerkt werden op de bestaande niet conforme locatie aan de Cardijnlaan.  Op korte termijn de enige mogelijkheid wil men snel realiseren. Rijst dan wel de vraag waarom alles zo snel moet.  Dus eigenlijk de omgekeerde wereld. De plannen worden aangepast aan de bestaande rigide financiering in plaats van een nieuwe financiering te zoeken voor totaal nieuwe plannen. Dat laatste is dan inderdaad de langere termijn

In de specifieke context van Diksmuide  wordt er hierdoor een kans gemist om op een andere in veel opzichten betere locatie een volledige nieuwe campus te bouwen.  Ik heb in dit verband geen weet van enig zoekwerk binnen de aanslepende opmaak – herziening van het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan Diksmuide (GRS). Dit is een zeer bedroevende vaststelling.

Met vriendelijke groet

Jan Colaert

Hoeveel miljoen liter regenwater zou er jaarlijks via de kerkdaken in de riolering vloeien? Op het Diksmuidse grondgebied staan 15 kerken. Veel van het regenwater dat op die kerkdaken valt, vloeit nu weg naar de riolering  of naar oppervlaktewateren.

Een gemiddeld gezin verbruikt jaarlijks ongeveer 73.000 liter water en veel gezinnen hebben naast het water van de watermaatschappij, geen eigen regenwaterput. Kerken zijn grote gebouwen waar doorgaans erg weinig water wordt verbruikt, waardoor het ook nooit werd opgevangen. Mijn inziens is het dan ook nodig om deze gigantische verspilling om te buigen en in de toekomst te kijken wat de mogelijkheden zijn. Zo kan men volgende vragen stellen: Hoe en waar kan je het water opvangen? Of is infiltratie misschien een beter idee? Hoeveel afvoerpijpen heb je nodig om het water naar de juiste plaats te sturen? Wat zou je kunnen doen met het water? Kan de buurt hierin betrokken worden? Iedere kerk en iedere buurt is anders en dat zorgt telkens voor andere mogelijkheden en scenario’s.

Kan men in de nabijheid van iedere kerk een bufferzone aanleggen zodat regenwater kan gestockeerd worden ten behoeve van de landbouw in erg droge perioden? Zoals veel mensen die met het klimaat bezig zijn hoop ik om bij iedere heraanleg van een kerkhof of de omgeving van een kerk, te kijken wat er met het regenwater kan gebeuren. Veel aanpassingen hoeven niet eens duur te zijn en zijn soms makkelijk te realiseren. In elk geval kan men voor bepaalde projecten het Fonds Duurzaam Materialen- en Energiebeheer aanspreken; een samenwerking tussen Indaver, Bond Beter Leefmilieu Vlaanderen en de Koning Boudewijnstichting.

Stof om over na te denken en zo een ruggensteuntje te geven om de klimaatverandering te beperken. Meer info via : www.fdme.be

Ludwig Vandenbussche

Fluvius  als buur is niet alles.  Nutteloze oproep van vuil  snoeiwerk  is niet alles in de zomer en  het resterende dat er bovenop  ligt droogt wel op en overgroeit tegen een  volgende snoeibeurt. Maar het gebladerte dat van die grote  bomen komt stapelt zich zo maar op en bij nat weer viel er een paar dagen terug een mevrouw die ik met alle moeite overeind hielp .Ik meldde de technische  dienst en hoopte dat deze zo spoedig  mogelijk zou komen opruimen….  Want geloof me hoe  vuiler het  wordt hoe slordiger ook de omgeving dit nadoet en het ook laat rotten voor de rest  van de winter. Niemand komt even vaststellen omdat alles  zo maar verder mag verergeren. Ik heb een grote groene container en laat mijn groen niet rotten.  Mijn hoving afgezet met houten panelen zit volledig ingekleed in ’t groen. Vroeger werd je beloond voor een mooie hoving . Nu bouwt en zet men alles wat onveilig of gelijkt op koterij .Voor mijn 90ste deed ik nog alles, maar ik vertik het om me nog af te matten hoe duur het ook komt voor alle onderhoud . Wie komt even langs voor een  vaststelling aub ?

Georges Lanssens