Voor de voorzitter van de kerkfabriek van Lampernisse, André Dommecent, is de beeldenstorm er spreekwoordelijk al begonnen. Werden in de jaren 1500 tijdens de beeldenstorm veel kerken geschonden en hun interieur vernield, ook in Lampernisse vreest hij voor het interieur van de kerk van de Heilige Kruisverheffing wanneer die straks, op 1 januari wordt gesloten. Immers, de kerk is nog niet gesloten en toch werd het klein orgel er al weggehaald. Dat voorspelt voor de voorzitter weinig goeds voor het waardevolle interieur dat ondermeer een aantal mooie schilderijen bevat. Met de visie van de kerkfabriek van Lampernisse, die nochtans moet instaan voor het onderhoud van de kerk en haar interieur, wordt alvast geen rekening gehouden, alles wordt boven hun hoofden beslist, Lampernisse moet dit willens nillens ondergaan. Voor Christine Govaert, die eveneens lid is van de kerkfabriek van Lampernisse, neemt Diksmuide met deze beslissing de ziel van het dorp weg.
Een storm in een glas water, zo omschreef de voorzitter van het bewonersplatform van Lampernisse, Michael Sabbe, nog de ophef die er in de Diksmuidse gemeenteraad was rond de sluiting van de kerk van Lampernisse. Toen stelde raadslid Marc Deprez dat Lampernisse niet achter de sluiting van zijn kerk stond, een standpunt dat het stadsbestuur bij monde van schepen van kerkfabrieken Martin Obin weerlegde. Maar nu bevestigen ook André Dommecent en Christine Govaert van de kerkfabriek van Lampersnisse dat zowel de kerkfabriek als het bewonersplatform voor voldongen feiten werden geplaatst waar men zich niet kon in vinden. De gewijzigde plannen, waarmee Diksmuide nu uitpakt, lagen volgens hun info al in juni op de tafel van het bisdom. De leden van de kerkfabriek moesten die nieuwe plannen pas weken later lezen in de krant.
Had Diksmuide geluisterd naar de stem van Lampernisse, dan zou ze geweten hebben dat dit dorp niet achter het haar opgedrongen project van de urnenkerk staat. Voor André Dommecent is dit project zinloos voor een dorp als Lampernisse, het is alleen goed voor enkele gefortuneerde binnenlanders, op zoek naar een “apart plaatsje voor later”. Had de bisschop de moeite genomen eens langs te komen om de situatie ter plaatse te evalueren, dan had voor voorzitter Dommecent zijn besluit anders geweest. En als men dan toch een urnenkerk wilde, dan hadden de plannenmakers dan toch minstens uit respect voor vele Lampernissenaars, een bijkomende kleinere religieuze ruimte moeten voorzien.
Bij de kerkfabriek van Lampernisse beseft men dat de klok wellicht niet meer kan teruggedraaid worden, dat de kogel door de kerk is. Maar dat betekent niet dat men nu al spreekwoordelijk mag dansen op het graf van de kerk van Lampernisse. Het zonder enig overleg weghalen van het orgel vooraleer de kerk gesloten wordt, kan voor de voorzitter van de kerkfabriek niet door de beugel. Dat dit orgel werd overgebracht naar de heropende kerk van Oudekapelle, het thuisdorp van Diksmuids schepen Martin Obin, is voor hem symbolisch voor het gebrek aan respect dat men heeft voor Lampernisse. Hij vreest dan ook voor de waardevolle schilderijen, die recent nog voor tienduizenden euro’s werden gerestaureerd en die door de Lampernissenaars zelf, na hun restauratie opnieuw werden opgehangen. Overigens werden deze schilderijen tijdens de eerste wereldoorlog nog gered toen ze door de dorpelingen zelf in bewaring werden genomen. Worden, na het orgel, straks ook de schilderijen weggeroofd? Mag de kerkfabriek van Lampernisse niet meer zelf beslissen over haar eigen goederen?
Overigens hebben de Lampernissenaars nog vragen bij de herbestemmingsplannen van Diksmuide. Want hoe worden deze gecombineerd met het statuut van bouwkundig erfgoed dat de kerk heeft. Volgens Christine Govaert is het niet duidelijk hoe een zij-ingang naar het dorpshuis in de kerk mogelijk wordt terwijl de buitenzijde van het gebouw niet zou mogen gewijzigd worden. En wat gebeurt er met de ingemetselde kruisweg, de glasramen en het altaar dat nog afkomstig is uit een Rumbeeks klooster als straks, na de onttrekking aan de eredienst, de christelijke symbolen moeten verwijderd worden. Vragen die misschien op donderdag 7 december een antwoord zullen krijgen wanneer er in zaal Zannekin een bijeenkomst is van het bewonersplatform van Lampernisse.
De laatste eucharistieviering in de kerk van de Heilige Kruisverheffing in Lampernisse zal opgedragen worden op zondag 24 december, daags voor Kerstmis, om 9 uur. (DLD)