Op de voorlaatste dag van de Antwerpse Boekenbeurs, stond ik in de wachtrij aan de stand van Goedele Liekens, waar ze haar laatste boek ‘Sukkelseks’ promootte, voorzien van haar handtekening. Haar eigen gesukkel met seks was het motief, voor het schrijven van dit werk. Daarnaast leek ook het mama worden haar niet echt in de schoot geworpen, want pas na veel oefenen is het gelukt. Gedeeltelijk toch. Want de eerste keer heeft ze een muis gebaard. De tweede keer een merel. Niet echt om naar huis te schrijven. Toch? Met haar boek als leidraad is ze onlangs gestart met het geven van sessies aan koppels, die op de sukkel zijn met seks en/of voortplanting. Zo zie je dat de geschiedenis zich blijft herhalen. Soms zelfs tot vervelens toe. Alhoewel de problemen zich vroeger ook nog op een ander domein situeerden. Koppels moesten het lange tijd klaarspelen – let op het woord – met de ‘coïtus interruptus’, in kerkelijke kringen beter bekend als ‘de kerk verlaten terwijl de mis nog bezig is’. Een methode die van de beoefenaar een grote zelfbeheersing vroeg en een perfecte timing. En als er achteraf twijfels waren over de mannelijke alertheid op dat cruciaal moment, bracht de ‘after morning pil’, een beetje zekerheid. Een tweede methode was die van de periodieke onthouding waarbij het accent lag op de kennis van het vrouwelijk lichaam, zoals de maandstond, de eisprong en andere olympische disciplines. Lange tijd durfde niemand die dingen bij naam te noemen. Als iemand zwanger werd hoorde je meestal, ‘ze is in positie’ of ‘ze doe were mee’. En iemand die haar maandstonden had zei, ‘ik heb Marie’. Het is pater Phil Bosmans van de Bond zonder Naam,die Marie destijds naar de prullenmand heeft verwezen, met de befaamde wandspreuk, ‘de maandstond heeft goud in de mond’. Alhoewel mijn persoonlijke voorkeur meer uitging naar smaken met een meer culinair karakter. De derde preventieve methode werd ontworpen door staaldraadgigant Bekaert uit Zwevegem, en kreeg de naam ‘het spiraaltje’. Die methode deed het trouwens uitstekend in onze contreien omdat die een stuk veiliger was dan de twee vorige. Haakjes open: Royalty Watchers van de Britse troon beweren dat de ‘Iron Lady’ dit etiket kreeg opgespeld omwille van haar voorkeur voor dat spiralen ding. Haakjes dicht. Toch is er mij één geval bekend, waarbij het gebruik van het spiraaltje rampzalig is afgelopen, met name bij mijn tante Martha uit Keiem. Laatst ontmoette ik haar nog in het ‘Yserheem’ naar aanleiding van haar vijf en negentigste verjaardag. Ze viel toen met de deur in huis dat ze nog steeds een spiraaltje in haar lijf zitten had, alhoewel ze dit eigenlijk niet meer echt nodig had, voegde ze er lachend aan toe. Dat spiralen ding lag zwaar op haar lever omdat het haar levenskwaliteit vaak negatief had beïnvloed. Zo kon ze nooit met een gerust gemoed op reis gaan met het vliegtuig, omdat ze elke keer werd teruggefloten aan de incheckbalie. Uiteindelijk heeft het ook haar dood betekend want korte tijd nadien, is dat spiraaltje beginnen ontsteken en een maand later was het zover. Uit respect voor haar heb ik een gedenksteen laten maken door Patrick Steen uit Keiem, waarin de volgende tekst gebeiteld staat: ‘hier ligt mijn tante Martha, haar spiraal werd haar uiteindelijk fataal.’ …En in gedachten verzonken over haar tragisch einde, bracht een zwoele stem mij terug naar de oppervlakte. ‘Ook wat op de sukkel’? plaagde ze, toen ze mij haar boek aanreikte. ‘Het is niet voor mij’, loog ik. ‘Je moet niet beschaamd zijn’, trachtte ze mij te troosten, ‘je bent heus niet alleen’. Wat ik het allermeest benijd bij vrouwen is, dat ze met één simpele oogopslag doorhebben wanneer mannen de waarheid al dan niet geweld aandoen. Zonder enig verder commentaar, draaide ik mij om en verdween in de anonimiteit van de zich langzaam voortbewegende mensenmassa. Met de titel van het boek dicht naar mij toegekeerd. Je weet maar nooit…
Johan Devos – 12 november 2016
Maandelijks, op de tweede zaterdag van de maand, verschijnt een column van Johan Devos op www.eDiksmuide.be. Een eigen kijk op onze wereld van vandaag, verpakt in wat fictie, met nu en dan een Diksmuidse toets. Wie ze later nog eens wil nalezen, ze worden gearchiveerd in onze nieuwe rubriek “Column”.
Deze column is buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van eDiksmuide.