“Met stijgende verbazing die langzaam plaats ruimde voor gegronde boosheid, lazen we het artikel op e-Diksmuide als waar wordt gesteld dat de geplande sociale verkaveling van 1 hectare in Woumen geschrapt wordt. Blijkbaar was er hier geen draagvlak meer voor in Woumen en wij citeren: ‘Het Woumens Bewonersplatform wil geen dergelijke concentratie aan sociale woningen in hun dorp.’
Navraag bij leden van gemeenteraad bevestigden dat in de verslagen van de sociale huisvestingsmaatschappij inderdaad blijkbaar stond dat “op advies van de Stad Diksmuide” de verkaveling van 76 sociale huurwoningen en 18 sociale koopwoningen geschrapt wordt.  Toen hierover vragen gesteld werden op de gemeenteraad, werd blijkbaar door de Bestuursploeg gesteld dat dit kwam omdat het Bewonersplatform van Woumen hiertegen was en verschillende malen zou gepleit hebben om deze verkaveling niet te laten doorgaan wegens te grote concentratie van sociale woningen in hun dorp.
Hoe laag bij de grond is het om in een openbare zitting woorden/adviezen/stellingen in de mond te leggen van een vereniging die zich op dat moment niet kan verdedigen, die nooit of te nimmer een dergelijk advies heeft gegeven, die dit nooit op papier heeft gezet en nooit of te nooit dezestigmatiserende stelling zou innemen.  Reeds meer dan 20 jaar !!!!!! pleit het Bewonersplatform Woumen om een verkaveling in Woumen.  Verkavelingen die om de één of andere reden wel mogelijk waren in andere dorpen (die dit trouwens ook verdienen), maar nooit in Woumen.  Reeds meer dan 20 jaar !!!!! bepleiten wij om het woonuitbreidingsgebied in Woumen aan te snijden  omdat nieuwe woningen nieuwe inwoners aantrekken. En nieuwe inwoners betekent automatisch een boost voor je dorp. De bloeiende dorpsschool zal er wel bij varen, de vele handelszaken in Woumen zien hun klantenpotentieel serieus toenemen, de talloze verenigingen kunnen nieuwe leden binnenhalen,……….
Nu te moeten horen dat wij – als Bewonersplatform Woumen – deze verkaveling niet zouden willen,  is een kaakslag zonder weerga, een slag onder de gordel op de meest laffe wijze.  Ieder jaar opnieuw, 20 jaar lang !!!!!! werd op onze Algemene Dorpsvergadering gevraagd wanneer de verkaveling eindelijk zou gerealiseerd worden. Spijtig dat we in Woumen zoveel riet hebben, want  telkenmale werd wij met een kluitje in datzelfde riet gestuurd.  En inderdaad onder impuls van toenmalig schepen van huisvesting Karline Ramboer kwam er een stroomversnelling na zovele jaren. Het jarenlang politiek getalm had echter zijn prijs. De regelgeving  was in die mate geëvolueerd dat een mix van vrije en sociale kavels niet meer mogelijk was.  Verschillende scenario’s passeerden de revue om uiteindelijk op een compromis van 18 sociale  koopwoningen en 76 sociale huurwoningen ui te komen.
Als Bewonersplatform Woumen waren we tevreden dat we – na 20 jaar strijd – toch eindelijk onze verkaveling kregen, dat onze vernieuwde basisschool eindelijk een serieuze bijkomende groei mocht verwachten, dat de handelszaken en zelfstandigen in ons dorp eindelijk een nieuw klantenbestand konden zien komen, dat de verenigingen uitzicht hadden op vers bloed in hun rangen. De opmerking van sommige Woumenaars dat het spijtig was dat er vrije kavels te koop waren op zo’n grote verkaveling was en is nog altijd terecht, maar enkel te verklaren door 2 factoren: politiek getreuzel en veranderende wetgeving.
Nooit, maar dan ook nooit werd aan het Bewonersplatform Woumen officieel advies gevraagd. Ieder jaar kwam het wel ter sprake op de algemene dorpsvergadering, waar iedere Woumenaar dan zijn mening kon ventileren. Als wij dan toch zoveel macht toegemeten worden dat wij een sociale verkaveling kunnen doen schrappen, dan vragen wij hierbij uitdrukkelijk aan het Stadbestuur om de schriftelijke neerslag van het advies dat wij zouden hebben gegeven.  Spijtig dat dit nooit zal kunnen voorgelegd worden, want het is er niet en zal er ook nooit komen.
Waarom het Stadsbestuur dan dergelijke uitspraken durft te doen, weten wij niet.  Onlangs kreeg het Bewonersplatform Woumen nog een email met de vraag of wij wel nog bestonden en of wij wel nog activiteiten organiseerden (deze mail is op simpele vraag te verkrijgen !). Dit terwijl wij in moeilijke coronatijden toch heel wat konden realiseren – vaak samen met de andere Woumense  verenigingen. Volgens de mail allemaal zaken waar het Stadsbestuur niets van wist. Dat wij zelf als  Bewonersplatform – in tegenstelling tot alle voorgaande jaren – sinds 2 jaar niet meer geïnformeerd worden van wegenwerken, subsidiedossiers, ed. – en dan spreken we niet over de heel summiere overzichtjes die op de Algemene Dorpsvergaderingen worden gegeven.
Het enige wat het Stadsbestuur wel wist, was dat het Bewonersplatform Woumen de schrapping wilde van de verkaveling. Absurd, onbegrijpelijk, zeker als je onze inspanning hiervoor van de laatste 20 jaar bekijkt. Blijkbaar heeft Corona de geestestoestand van sommige beleidsmensen serieus beïnvloed. Het doelbewust verspreiden van foutieve informatie door mensen in een machtspositie tegen mensen die zich niet kunnen verdedigen, heeft in het verleden soms tot zware gevolgen geleid. De vergelijking is misschien “over the top”, maar 80 jaar geleden begon men sommige bevolkingsgroepen opeens met ratten en ongedierte te vergelijken en nog niet eens een goed jaar geleden werd een land als zionistisch en terroristisch bestempeld als drogreden om een oorlog te ontketenen. Inderdaad, waarschijnlijk overdreven, maar ik denk dat iedereen het er over eens is hoe verwerpelijke het is dergelijke praktijken toe te passen, hopelijk niet beseffende dat welk mes in de rug onze vele vrijwilligers nu voelen. Laat staan de mensen die door ons zogezegd gestigmatiseerd worden als gettobewoners.
Als Bewonersplatform moeten we proberen verbindend te zijn tussen alle bevolkingsgroepen. In 2015 kregen we als allereerste Bewonersplatform ooit uit handen van minister Schauvlieghe de Goe-Bezig  Prijs als beste Bewonersplatform van Vlaanderen. Spijtig dat diegene die toen op de eerste rij stonden op ons te fêteren, nu hun eigen onkunde gebruiken om ons – op basis van drogredenen – een mes in de rug te steken.

Manu Mackelberg,
Namens het voltallige en éénsgezinde Bewonersplatform “de Blankaartklok” Woumen

Het charme offensief gelanceerd door de vertegenwoordigers van de landbouwsector is ook in Diksmuide doorgedrongen.  Terecht natuurlijk want Diksmuide ligt in het centrum van een groot landbouwareaal en onze landbouwers kunnen wat morele steun best gebruiken.  Maar emotionele sympathie betuigingen alleen brengen weinig zoden aan de dijk.

Het ondernemerschap is een uitdagende en boeiende bezigheid waarbij innoveren en risico nemen cruciale elementen zijn om succesvol meerwaarde te kunnen creëren.  De landbouwer – ondernemer ontsnapt daar ook niet aan. Maar zijn of haar de werkomgeving is wel heel speciaal en specifiek.  Natuur en klimaat met alle complexiteit en grillige onvoorspelbaarheid van dien, spelen in geen enkele andere sector een grotere rol dan in de landbouwsector.  Onvoorspelbaarheid, te koud en of  te nat, te warm en of te droog dat is één kant. Dat is niet nieuw, maar al eeuwenlang de omgeving waarin de landbouwer zich moet zien recht te houden.  Maar er is ook nog een andere kant en  die is nog geen eeuwen oud.

Altijd maar meer en beter moeten produceren als eerste schakel in een grote globale en zeer competitieve wereldeconomie, waarbij een beperkt areaal veel meer moet opbrengen dan nodig voor de eigen behoeften, botst stilaan op zijn grenzen.  En die grenzen worden opnieuw getrokken door onze natuur en ons klimaat. Met wetten en reglementen kunnen we die grenzen niet blijvend verleggen. Laat ons dat nederig aanvaarden en niet de schijn hoog houden dat dat op een of andere manier wel moet lukken.  Hier en daar ontstaan er daarom op het terrein in de sector al initiatieven om het roer om te gooien en de consument lijkt daarin ook te willen volgen. Die is bereid om een eerlijke prijs te betalen voor een goed product waar zoveel zorg aan besteed wordt.

Dat is hoopvol en daar moet dus nog veel meer op ingezet worden.  Heftige debatten zijn goed en laten op tijd en stond de stoom ontsnappen, maar op het einde van de rit moeten we verder kijken dan het hier en het nu. Hoe kunnen we op lange termijn zorgen voor een economisch gezonde landbouwsector binnen de grenzen van de eerbied voor onze natuur en ons klimaat.
Dat lijkt mij voor alle partijen de dwingende uitdaging voor de komende jaren.

Met vriendelijke groet

Jan Colaert

Neen hoor, niet de weergoden zijn  de schuld van de wateroverlast tegenover de huisnummer 47 & 45 in de Sint Sebastiaanlaan …. Die al bestaan sedert ik er 66 jaar woon maar die onlangs sedert de het bouwen van de twee appartements gebouwen dermate verslechterd  zijn door de zware camions die de benodigdheden brachten en genoodzaakt  waren vanop de stoep te rijden om hun levering in die smalle voorziene inrit te krijgen …..
Gevolgen komen erbij  door de stilstand van draaiende motoren met beton of ander zware getrekken in afwachting. En zo ontstaan er  trillingen die achteraf  verder schade berokkenen  zodat ik meer dan één maand zonder vaste telefoon verbinding was …. En ook de betonstukken van de baan  meer en meer  verzakken zodat de toevoer  naar de dicht bijgelegen waterput nooit voor een onmiddellijke  opvang kan zorgen.. Nog nooit had ik na die 66 jaar water in mijn kelder…. Niettegenstaande ik mijn voorland hoveke niet beleg met  een laag beton of tegels zoals gevraag werd…. Maar  waar zovelen daar  ook hun broek aanvegen ..

Mijn vraag is nu  : Wie komt vaststellen? Wie komt herstellen ?  Ander broekstukken in beton of een uitvlakken in asfalt  ?

Het woord is nu gericht aan de  verantwoordelijke  die al dan niet mijn verzoek opvolgt .

Georges Lanssens

Bij deze willen we meegeven dat de boerenharters uit Diksmuide zeer teleurgesteld zijn in het stadsbestuur dat hun stille, symbolische actie tijdens de nieuwjaarsreceptie in de kiem smoorde. Een vredelievende boodschap met de beste wensen en een happy new year boycotten ……Onbegrijpelijk…..en velen vonden het zelfs triestig !.
Anderzijds willen we het stadsbestuur toch wel even fijntjes bedanken om onze kruisen weg te nemen. Deze actie van het stadsbestuur heeft voor een grote mediaaandacht gezorgd en kwam zo nog meer in de belangstelling te staan. Vooral op de sociale media (facebookgroepen) waar de beheerders ons wel volledig steunen, maar ook hier op ediksmuide die eventjes “de boerenhartslag van Diksmuide” werd.  Laat dit nu echt iets zijn waar de boerenharters met hun acties voor staan. We voeren geen hevige protestacties of boerenbetogingen met tractoren, die het de burgers soms moeilijk maken en op weinig sympathie kunnen rekenen maar kiezen voor stille, symbolische, soms ludieke acties waar niemand last van heeft maar waarvan de boodschap toch aankomt en de burgers en landbouwers wat dichter bij elkaar brengt .

Tevens willen we het stadsbestuur  bedanken dat ze oor en begrip hebben voor de bezorgdheden in de landbouwsector, voor het promoten van de boerenmarkt en de streek-en hoeveproducten. Allemaal mooi, goed en wel, maar hiermee zullen we de problemen in de landbouwsector niet oplossen. De oorzaak maar tevens de oplossing ligt hoofdzakelijk bij de hogere overheid, zeg maar de Vlaamse regering die op vandaag met onwerkbare regels en wetten op de proppen komt voor de landbouwsector en dit zonder enig toekomstperspectief voor de (jonge)landbouwers. Na de emotionele oproep om’ ‘hulp ‘ vanwege de voorzitter van de landbouwraad tijdens het overleg met het stadsbestuur, stelden we dan ook vanuit boerenhart de vraag aan het stadsbestuur om de hogere regionen van hun politieke partijen hierover even aan te spreken. De vraag werd vooral aan de burgemeester gericht die toch over heel wat connecties beschikt in hogere kringen binnen haar politieke partij en die bovendien ook nog een paar ministers heeft die het voorliggend stikstofplan, het mestactieplan en het globaal landbouwbeleid mee hielpen goedkeuren en of verder zullen uitwerken .

Vanuit boerenhart vinden we al een tijdje dat het 5 voor 12 of misschien zelfs al na 12 is voor het verder bestaan van de Vlaamse (duurzame) landbouw. De gemiddelde leeftijd van een actieve landbouwer is 57 jaar en jonge (toekomstige) landbouwers zien het op vandaag veelal niet meer zitten om het bedrijf over te nemen, dit door de toenemende onzekerheden, de bijna onuitvoerbare regelgevingen en wetten met weinig of geen toekomstperspectief.

Eén GROOT probleem : velen zien het niet of willen het (nog) niet zien op vandaag!!!

In 2024 zijn er terug verkiezingen, hopelijk gaan de ogen heel binnenkort open bij de beleidsmensen die op vandaag aan het roer staan, zowel op gemeentelijk, Vlaams als federaal niveau en is het kalf toch nog niet helemaal verdronken voor onze’ Vlaamse landbouw’ tegen eind 2024 ..
Indien wel ….dan zullen er wellicht toch velen zijn die in het stemhokje eventjes VERGETEN om de politiekers die op vandaag aan de macht zijn TE BEDANKEN !!!!

WAKE UP PLEASE !!!

Vanwege
Boerenhart Diksmuide

De vier argumenten die Isabelle De Wispelaere (bijdrage Manehoekje) aanhaalt om de landbouw te koesteren, zijn goed meegenomen. In reactie hierop zijn de werkelijke oorzaken van de aanleg van een boerenkerkhof in Esen, veel complexer. Het is naïef om alles vanuit een roze bril te bekijken, want ook onze Diksmuidse boeren bevinden zich in een toestand van code ROOD. Graag mijn argumentatie, want de waarheid is voor iedereen toegankelijk, en zo kunnen mensen elkaar spreken zoals in uw slotwoord.

Zoals in uw brief vermeld, waait er in Vlaanderen, en dus ook in Diksmuide een golf van boerenprotest, vandaar het verschijnen van een boerenkerkhof in Esen. Het WAAROM ??

In feite komen steeds meer landbouwers in de problemen en krijgen  de boeren heel wat op hun bord : het ontbreken van rechtszekerheid; bergen administratie; geen garantie op het terugverdieneffect van gemaakte investeringen; de klimaatverandering; zeer lange en onregelmatige werkdagen; de coronacrisis; tekorten aan grondstoffen met sterk stijgende prijzen en energiekosten. Dientengevolge is er in de landbouw meer mentale stress dan in andere beroepen, met als gevolg depressies en relatieconflicten.

Dat weegt op de landbouw en op de boer die een gebrek aan respect ervaart en geconfronteerd wordt met veel elementen waar hij geen vat op heeft.

Het doel van de landbouw is de bodem te gebruiken voor het kweken van dieren en telen van gewassen ten behoeve van de menselijke consumptie. Daar geeft meer kansen en perspectief aan de jonge boeren. De regelgeving van de landbouw is complex en voortdurend in beweging. De Belgische en Vlaamse wetgeving wordt in belangrijke mate beïnvloed door de Europese en internationale richtlijnen. Voeg daar nog aan toe het ontbreken van een degelijk stikstofakkoord, wat zal leiden tot sluiting van rendabele bedrijven; de herziening van de pachtwet; de Ventilus hoogspanningslijn en een verzoening tussen de landbouwsector en de Vlaamse regering lijkt steeds verder weg. Indien al deze plannen doorgaan, kunnen de boeren hun toekomst begraven (vandaar het Esens boerenkerkhof).

Het belangrijkste punt : zorg dat de voedselvoorziening gegarandeerd is door de lokale productie. Schenk onze boeren vertrouwen. Koester hun creativiteit en inzet. Geef hen ademruimte letterlijk en figuurlijk. Voor die lekkere croissant op zondagmorgen, dat malse stukje biefstuk opgediend tussen streekgebonden groenten. Zoete aardbeien, heerlijke trostomaatjes. Dank u wel, dames en heren landbouwers voor zoveel gezonds, zoveel lekkers !!

Robert Pil, Diksmuide
Regent land- en tuinbouw