Dinsdag viel in de brievenbus van het Diksmuids stadhuis een zoveelste aangetekende brief van een advocaat die meldde dat er beroep wordt aangetekend tegen een beslissing van het stadsbestuur.  Deze maal wordt er beroep aangetekend tegen de bebossingsvergunning voor het bos aan de Galileistraat.  Voor Diksmuids schepen Marc Deprez was dit meteen de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen.  Voor hem is dit niet meer houdbaar en werkbaar.  De huidige bestuursperiode is amper anderhalf jaar verder en Diksmuide wordt al geconfronteerd met vijf beroepsprocedures.  Hij vindt het niet langer kunnen dat individuele – en groepsbezwaren met een spreekwoordelijke vingerknip het algemeen belang kunnen hypothekeren.  Dat niet alleen lokale overheden daarmee geconfronteerd worden, maar ook het bedrijfsleven er steeds meer moet mee leren leven, doet schepen Deprez concluderen dat er iets grondig verkeerd is aan dit juridisch systeem.  Voor hem is het alvast genoeg geweest, schepen Deprez is deze beroepsprocedures kotsbeu.

Diksmuide heeft sinds de aanstelling van dit schepencollege al vijf beroepsprocedures lopen : tegen het kappen van bomen in de Rhille te Woumen en tegen de aanleg van de zuidwestelijke omleidingsweg bij de raad voor vergunningsbetwistingen, tegen het inplanten van drie windmolens bij de bevoegde minister, bij de provincie tegen de aanleg van het kunstgrasveld in Keiem en nu dus ook bij de Raad van State voor de aanleg van een bos in de Galileistraat.  Diksmuide gaf een vergunning voor de aanleg van een 1,37 hectaren groot bos aan de noordzijde van Diksmuide.  Dat zou gebeuren op de gronden van John Vanoverschelde en Ingrid Nevejan, met de financiële steun van de Diksmuidse Rotary-afdeling.  Maar volgens de gepensioneerde Diksmuideling  die tegen deze beslissing in beroep gaat en overigens zelf geen landbouwer is of was, is de aanleg van een bos in een landbouwgebied niet alleen onverenigbaar maar ook zeer schadelijk voor de landbouwactiviteiten.
Inhoudelijk wenst schepen Marc Deprez niet verder in te gaan op deze jongste beroepsprocedure maar het is voor hem duidelijk dat dit opnieuw en jammergenoeg leidt tot een standstill.  De burger moet inderdaad de kans krijgen om zijn mening te ventileren en Diksmuide maakt er overigens tijdens deze bestuursperiode een erezaak van zijn inwoners te betrekken bij de besluitvorming. Maar als vervolgens individuelen tegen het algemeen belang in, beroepsprocedures opstarten, dan is dat voor schepen Deprez duidelijk een brug te ver.
Daarenboven kost dit ook een pak centen aan erelonen van advocaten en energie aan zowel de stedelijke administratie als de politieke bestuurders om hierop te reageren.  Maar hierdoor ziet men zich intussen ook verplicht andere uitvoeringsplannen “on hold” te plaatsen om tijd en ruimte vrij te maken voor de repliek op deze procedures.  Kortom, dergelijke beroepsprocedures doen de stedelijke motor gewoonweg trager draaien.
Dergelijke fenomenen stelt men trouwens niet alleen vast bij ondermeer gemeentelijke overheden maar ook in de private sector en de bouwsector in het bijzonder.  En dan moet men zich volgens Marc Deprez de vraag durven stellen, schort er iets aan het systeem zelf dat dergelijke beroepsprocedures toelaat?  Voor schepen Deprez is het antwoord op deze vraag alvast volmondig “ja”. (DLD)

Foto : Schepen Marc Deprez (rechts) bij een bezoek met gemeenteraadsvoorzitter Katleen Winne en Martin Deruyter van de milieudienst aan de plaats waar het Galileibos is voorzien.