Vandaag is het de officiële laatste werkdag van Piet bij Duin en Polder.  Inderdaad, kortweg Piet want bijna niemand weet dat zijn familienaam Van de Walle is of dat hij officieel de directeur is van wat Diksmuides kleine maar wel heel bekende woon- en werkgemeenschap is die mensen in verschillende levensdomeinen ondersteuning kan bieden.  En dat is Piet ten voeten uit, hij liet zich het liefst bij zijn voornaam noemen door zowel de medewerkers als de gasten van Duin en Polder.  En ook dat is Piet, hij zal zijn laatste 2 werkdagen niet meer op zijn bureel doorbrengen maar wel bij zijn gasten in de bakkerij, op de boerderij, in hun atelier en de woonhuizen.  Morgen mag Jürgend Delbarge, die zelf meer dan 30 jaar Piet als zijn leermeester had, in zijn voetsporen treden.

Duin en Polder startte in 1979 in een huurhuis in de Admiraal Ronarchstraat.  Zelf heeft Piet deze startjaren niet meegemaakt, hij begon bij D&P in 1982 dat toen reeds naar de Generaal Baron Jacquesstraat was verhuisd in de gebouwen van het voormalig jongenstehuis van het OCMW.  Dit gebouw aankopen was meteen ook zijn eerste “grote” dossier.  In die beginperiode kon hij ook nog dergelijke administratieve taken combineren met activiteiten met de gasten als samen toneel spelen, gaan zwemmen of samen koken.  Maar dat heeft – helaas zo stelt Piet – niet lang geduurd want hij werd algauw bedolven onder loonadministratie, boekhouding, intern en extern overleg, …  En dat is volgens hem in de loop der jaren alleen maar erger geworden.  Het werd de minst leuke kant van zijn job.  Vandaar dat hij de laatste 2 werkdagen nog eens bij zijn gasten wilde doorbrengen al zal ook dit door corona in mineur doorgaan.  Door enkele besmettingen, zij het – gelukkig – niet in de woonhuizen, zijn er maar een beperkt aantal gasten aanwezig.  En ook de mensen van het dagcentrum blijven deze week thuis.  Voor “zijn” gasten wordt het dus een afscheid in uitgesteld relais.

Intussen is tijdens de loopbaan van Piet D&P flink gegroeid.  Toen hij startte waren er in wat toen het enige dagcentrum was in de Westhoek 2 begeleiders, een partime logistiek en hijzelf voor 12 gasten die niet alleen uit de Diksmuidse regio kwamen maar ook vanuit de Westkust.  Op vandaag zijn er 19 gasten die bij D&P wonen of tijdens de week verblijven, 18 gasten die iedere dag naar huis gaan en nog een 30-tal begeleid werkers die ambulant begeleid worden op een werkpost als een school of een winkel.  Verder vindt men in de Generaal Baron Jacquesstraat “Het Polderhuis” (koken + bakken) met daarboven 3 studio’s voor mensen die vrij zelfstandig kunnen wonen, in de IJzerlaan  “Het Atelier” (houtbewerking/kaarsen maken …), in Keiem is er Den Uytkant (boerderij) en een woonproject in De Pastorie (gemeenschapswonen), en op Hof ter Bloemmolens tenslotte is D&P’s woonvorm (4 huizen waar 16 mensen hetzij een studio, hetzij een kamer hebben) met sinds begin november nog een nieuwe vleugel om de toegankelijkheid te verbeteren.  In totaal werken nu 34 mensen in D&P, hetzij als begeleider of als logistiek medewerker of als coördinator en dus 1 directeur.
Wel is het volgens Piet nooit de ambitie geweest van D&P om een grote organisatie te worden, integendeel.  Bij Duin en Polder gelooft men immers heel sterk in de troeven van een kleine, menselijke organisatie die de noden van de gebruikers volgt en niet omgekeerd.   En dat wordt meteen ook volgens Piet de grote uitdaging van de toekomst : ondanks de verregaande regelgeving en groeiende druk om te fuseren met grotere organisaties, steeds de warme, menselijke verbondenheid te bewaren en in lokale samenwerking projecten op te zetten waarin zowel gasten als medewerkers hun hart kunnen ophalen.

En daarvoor wil ook zijn opvolger Jürgend Delbarge uit Esen borg staan  Hij wil waken over eenzelfde kwalitatieve ondersteuning voor de komende jaren : kleinschaligheid waarbij de mensen centraal staan en een sterke verbondenheid met de lokale gemeenschap zijn voor hem de troeven waarmee Duin en Polder het ook in de toekomst zal doen.  Kortom, een warm nest. Wel zal hier en daar wat gemoderniseerd worden zodat D&P klaar is voor een mooie toekomst.  Maar de lijnen die Piet volgens hem heeft uitgezet zijn duidelijk en maken zijn opdracht enerzijds makkelijk al beseft hij dat het anderzijds ook … niet makkelijk wordt om in Piets voetsporen te treden.  Maar als leerling van de leermeester die hij gedurende 30 jaar was, kijkt hij er wel naar uit.  Hij kent immers D&P want gestart in 1992 als begeleider van een woonvorm, doet hij intussen de coördinatie ervan   Overigens was die woonvorm naar voor gekomen in het eindwerk van Jürgend als de vraag van de toenmalige ouders.  De student van toen had wellicht nooit durven dromen dat dit eindwerk niet alleen zijn ticket voor een job zou worden maar er uiteindelijk ook voor zou zorgen dat hij de taak van Piet, waarmee hij vele jaren nauw samenwerkte, zou overnemen.  Zelf zal Piet zich vanaf morgen weg houden van beleid en organisatie van D&P voor wie het volgens Piet goed zal zijn dat er een andere wind gaat waaien.

Ter afronding van de tweedaagse tussen “zijn” gasten was er voor Piet vandaag ook nog een feestje gepland met de gasten, hun ouders en familie, de collega’s, het bestuur, enkele bevriende contacten en zijn eigen familie.  Maar allen kregen ze het bericht dat het feestje moest afgelast worden.  Een moeilijke beslissing, vooral voor de gasten die er erg hadden naar uitgekeken, zo beseft Piet.  Toch maakt hij nog de belofte dat het feest nog zal doorgaan, al zal het wellicht nog even wachten zijn.  Maar als ze ondertussen een chauffeur nodig hebben voor de bus of een wandelvrijwilliger, dan mogen ze hem wel roepen. En natuurlijk zal hij er af en toe ook nog wel eens binnenspringen. Want zoals Piet het stelt : “Zo gaat dat onder vrienden”.  (DLD)