laat mij rusten nu
de stormen zijn bedaard
verleden uitgeklaard
scheve schaatsen aan de haak
herinner mij het zacht gesuis
van een late zomerbries
geritsel in het riet
streel mijn gelaat nog even
met je milde lieve lach
en laat de bomen meegenieten
maar doe de tijd zwijgen en
de vrienden en de buren
laat me nog eens in jou verdwalen
zeg niet dat we de ochtend
misschien niet zullen halen
maar fluister zachtjes in mijn oor
hoe goed het was
ondanks
en slow mij op de tonen van onze
openingsdans en dicht je hoofd
nog even op mijn schouder Johan Devos
naar aanleiding van de Week van Poëzie