Het is een vast ritueel dat ik, na het gebed van ‘dagelijks brood voor iedereen’, mijn mailbox open en de laatste berichten nalees.  Op 1 maart van dit jaar zat mijn box boordevol complimentjes ter attentie van mijn vrouw omwille van  haar uithoudingsvermogen…met iemand als ik nota bene… en dit sinds ettelijke jaren.  Diezelfde morgen zat er ook een brief tussen van een Vlaamse vereniging uit onze Westhoek, waarin hun woordvoerder een loflied zingt voor de handelaars van de Generaal Baron Jacquesstraat, voor het aanbrengen van liefdesdichten op het  uitstalraam van hun handelsuitbating.  Een half Toontje lager zingt de auteur in een ander lied waarin hij betreurt dat er individuen zijn die zich steeds verder afkeren van de man met de pet, omdat ze het Engels boven onze moedertaal  verkiezen, iets waar ik, by the way, ook van shit met hevige buikkrampen en diarree bovenop.  Sorry voor dit onsmakelijk intermezzo. Vermoed wordt dat de secretaris van het Vlas onder meer de ‘The Shelter’ viseert, een plek waar ik voor geen geld van de wereld zou willen schuilen.  Zelfs niet voor een plaatselijke seksbom.  Persoonlijk heb ik nog steeds het meest affectie voor het Nederlands, hoogstwaarschijnlijk omdat Hendrik Conscience mij consciëntieus heeft leren lezen,  Stijn Streuvels mij heeft leren schrijven en Albrecht Rodenbach mij heeft leren …drinken. Het zwijgen heb ik aan mijn vrouw te danken. Guido Gezelle tenslotte, heeft mij de liefde voor het dichten bijgebracht, kelders weliswaar niet inbegrepen.  Tweemaal heb ik de winkelstraat afgedweild en even blijven staan bij elk gedicht dat de liefde met een hoofdletter, in al haar facetten belicht.  De straat  in kwestie lijkt precies omgetoverd tot een ‘Chaussée d’ Amour’, om het in de taal van Molière te zeggen, want als het Engels kan mag het Frans ook wel zijn zegje doen zeker, des te meer omdat het onze tweede landstaal is. Het is niet omdat wij Vlamingen zijn dat wij het Frans niet in ons hart mogen dragen.  Een chanson dat ik graag wil horen op mijn uitvaartplechtigheid is ‘ne me quitte pas’ van Jacques Brel.  Ik kan haast niet meer wachten.  Toen ik daarnet voor de tweede keer de Chausée d’ Amour afdweilde viel mijn lodderig oog, weliswaar zonder enig noemenswaardig letsel, op de voorgevel van een kapsalon waar een plaatselijke kalligrafe de woorden ‘sans soucis’ had aangebracht.  Verder was ze niet geraakt, vermoedelijk als gevolg  van een black out. 

Was ik daar op dat eigenste moment getuige van geweest dan zou ik haar geest hebben bevrucht en  haar zachtfluelen hand naar de volgende amoureuze tekst geleid:  ‘L’amour c’est…passer un bon moment dans ce salon d’ coiffure pour un prix d’ami et repartir d’ici..très heureux et …sans soucis.’ Tenzij deze spontane poëtische uitbarsting voor té lange wachtrijen zou zorgen en als dusdanig overbelastend voor de uitbaters van het kapsalon.  .  Een andere tekst die ik reeds een tijdje in de mot had is deze op de voorruit van een kaffee: ‘Liefde is…’t Saam in de Westpoort’ en het verwondert mij dat het afkappingsteken zich op de verkeerde plaats bevindt, gezien het vermeend intellectueel gehalte van Bert en Sien, alhoewel vrouwen moeilijk in te schatten zijn hoe …blond ze zijn in werkelijkheid. Anderzijds is dit liefdesdicht zeer dubbelzinnig en laat bijgevolg veel aan de verbeelding over, temeer omdat de meeste klanten van het dranksalon er van op de hoogte zijn dat S&B heel onlangs hun kelder hebben gedicht.  Voorbijgangers zullen zich daar geen vragen rond stellen aangezien er omzeggens geen passanten zijn.  Bijgevolg is het hoogdringend dat de naarstige neringdoeners de koppen bij elkaar steken en overleggen hoe ze nieuwe klanten naar de Generaal Baron Jacquesstraat kunnen lokken, zoals mensen die de Congolese humor van de baron kunnen smaken bijvoorbeeld.  Laat ons echter vandaag de dingen door een positieve bril bekijken want morgen kan de wereld er ‘gans anders’ uitzien voor enkele commerçanten  uit bovengenoemde straat…

Mijn ode aan de chausée d’amour

Komt allen t’ saam naar hier
met klaroenen en trompetten
om de Liefde te bespelen
in duizenden coupletten

zet uw feestneus dus maar op
en maak u klaar voor zot vertier
er is champagne voor elkeen
en heerlijk schuimend bier

wacht echter niet tot morgen
en kom inderhaast naar hier
want straks is de chaussée d’amour
opnieuw zo dood als een pier

Johan Devos – 9 maart 2018

Maandelijks, op de tweede zaterdag van de maand, verschijnt een column van Johan Devos op www.eDiksmuide.be. Een eigen kijk op onze wereld van vandaag, verpakt in wat fictie, met nu en dan een Diksmuidse toets. Wie ze later nog eens wil nalezen, ze worden gearchiveerd in onze nieuwe rubriek “Column”.

Deze column is buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van eDiksmuide