Diksmuide moest zondag afscheid nemen van Roland Moyaert.  Niet voor iedereen een bekende naam, zijn gezicht was dit des te meer voor menig Diksmuideling. Sinds een half jaar woonde Roland al niet meer in Diksmuide, de stad waar hij sinds begin de jaren negentig verbleef. Eerst in het begijnhof als één van de eerste De Lovie-bewoners, later in een huisje in de schaduw van het begijnhof waar hij sinds 2003 zelfstandig woonde.  Intussen was Roland een vertrouwd gezicht geworden in Diksmuide, hij was een Diksmuideling geworden.  Hij had de gave om zich in iedere organisatie in Diksmuide binnen te wringen en kon er voor zorgen dat iedereen hem met zijn gaven en gebreken erbij nam.  Zo heeft hij de weg glad gemaakt om verder mooie banden te leggen tussen mensen met en zonder een beperking.  Maar niettegenstaande hij sinds enkele maanden in Poperinge woonde, wou hij toch nog een afscheidsfeestje voor zijn Diksmuidse vrienden.  Hij had iedereen in Diksmuide, met wie hij in de voorbije meer dan 25 jaar een band had opgebouwd, uitgenodigd eind oktober voor een feestje in de Noordpoorte, de De Lovie-stek in de Oostendestraat.  Tot ziens, zo stond er op de uitnodiging.  Maar dat “tot ziens” werd een “vaarwel” want Roland overleed zondagmiddag in Ieper.

Roland werd 73 jaar terug geboren in Ettelgem.  Vervolgens verbleef hij als kind in Engelbewaarder in Aartrijke.  Zijn dichtste familie zou een gastgezin in Poperinge worden.  Hij beschouwde hen dan ook als zijn eigen familie.  Maar zijn grootste familie was dan weer wellicht de familie van de Diksmuidelingen.  In de kwarteeuw dat hij in Diksmuide verbleef is hij immers uitgegroeid tot de verpersoonlijking van het resultaat van de aanwezigheid van De Lovie in Diksmuide : deze gasten maken deel uit van de Diksmuidse gemeenschap.  Roland kon men niet alleen op iedere hoek van de straat tegen komen, hij stond ook altijd klaar met een helpende hand.  Veel organisaties hebben kunnen rekenen op hem tijdens opendeurdagen van scholen, de Boterronde, de wekelijkse boerenmarkt, …om er maar een paar te nomen.   Roland was er steeds, hij stond klaar voor Diksmuide.
Maar toen kwam woensdag 24 oktober 2012.  Op het kruispunt van de Grote Markt en de Breyne Peellaerstraat werd hij omstreeks 18 uur als voetganger aangereden.  De bestuurder van het voertuig pleegde vluchtmisdrijf, Roland werd overgebracht naar het ziekenhuis van Veurne waar hij geopereerd werd voor een complexe beenbreuk.  Het zorgde er meteen voor dat Roland minder mobiel werd.  Toch bleef hij in “zijn” Diksmuide wonen, tot enkele maanden terug.  Hij kreeg gezondheidsproblemen en verhuisde naar Poperinge.  Uiteindelijk is hij zondag aan ziekte overleden in Ieper.
Roland had veel respect voor mensen en de mensen hadden dat ook voor hem, zo klinkt het bij zijn begeleiders van De Lovie in het begijnhof.  Hij heeft ook een mooie levensweg mogen bewandelen waar iedereen een voorbeeld aan kan nemen.  Roland is er niet meer maar bij De Lovie hoopt men dat wat Roland in Diksmuide gerealiseerd heeft, als een ware bruggenbouwer banden leggen tussen mensen met en zonder beperking, niet verloren zal gaan.  We hebben immers allemaal een beperking en we kunnen elkaar steunen om zo makkelijker door het leven te gaan.

De begrafenis van Roland Moyaert vindt plaats in de Diksmuidse Sint-Niklaaskerk, waar hij een regelmatige kerkganger was, op zaterdag 21 oktober om 10 uur.  Hij wordt aansluitend begraven in Poperinge.  (DLD)