Laten wij meteen de kat de bel aanbinden, in de stille hoop dat ze niet van huis is…  Onlangs las ik op de site van ediksmuide dat het Licht is ontstaan als gevolg van een botsing der gedachten.  Ik dacht eerder dat het Licht was uitgegaan bij een botsing van gedachten en baseer mij op de recente kritiek die te horen was op de bedenkers van de benaming ’t Saam, kritiek die vandaag langzamerhand aan het uitsterven is – zoals de roep van wilde ganzen – die zich gestaag naar de noordpool voortbewegen tijdens ijskoude winternachten – een roep die plaatsmaakt voor een oproep tot het staken van de strijd en de maak van een compromis.  Door plaatselijke cynici als broekschijten bestempeld, een uitspraak waar ik mij van distantieer.  Trouwens, meestal is het  zo dat de ene broekschijter de andere schijter verwijt dat hij stinkt.  Een voormalig militant van het katholiek gedachtegoed – die helemaal niet ‘overweg’ kon  met de absurde benaming ’t Saam –  heeft intussen zijn zwaard terug in de schede gestoken, hopelijk niet in die van zijn eigen vrouw. …  Misschien moeten wij met zijn allen, die tot op vandaag opkwamen voor het katholiek gedachtegoed het over een andere boeg gooien, in de wetenschap dat de teloorgang van dit erfgoed  zich ongenadig zal doorzetten. Laten we dus gewoon aanvaarden – weliswaar met grote spijt in ons ‘met zwaard doorboorde hart’ – dat Sinten van allerlei allooi er een na een zullen moeten aan geloven en wij met lede ogen moeten toezien dat onze kerken verder zullen leeglopen omdat het tijdperk van de pastoors over and out is, gezien deze wereldvreemde celibatairen geen nakomelingen hebben.  Tenzij per ongeluk dan. Elke vrijgevige katholiek herinnert zich wellicht nog de tijd dat onze Vlaamse missionarissen hun jaarlijkse vakantie in hete zwarte landen doorbrachten en financierden met de opbrengst van …missiezondag… en op eenvoudige vraag van een of andere lokale hete schone hun persoonlijke duit uit hun zakje deden, vandaar dat  er in die missielanden zoveel ‘koffie met melkachtige individuen’ rondlopen.  Sta mij nog heel even toe – waarvoor mijn allergrootste dank – om verder te  bouwen aan  mijn oproep van daarnet om de pluralistische realiteit  onder ogen te zien, waar religie meer en meer wordt doorverwezen naar het ‘kleinste’ kamertje van ons ‘grote’ huis.  Een toiletaangelegenheid zeg maar, om het in sanitaire termen uit te drukken, iets wat nochtans een aantal belangrijke voordelen kan bieden zoals het feit dat er nog slechts één enkel onderwijsnet vandoen zal zijn, wat financieel gezien ontelbare schaalvoordelen zou opleveren en oneerlijke concurrentie tussen de verschillende onderwijsnetten quasi onmogelijk zou maken. 

Bovendien zou het systeem een stuk eenvoudiger zijn om alle scholen per leerling te subsidiëren, zoals de Vlaamse Onderwijswet voorschrijft en daarnaast onderstreept dat de overheid bijkomende middelen kan voorzien voor bijzondere behoeften met betrekking  tot bepaalde doelgroepen op basis van objectieve criteria.  Op die manier zouden leerlingen en hun ouders, ook effectief gelijk gesteld worden voor de wet. Dat scenario zou trouwens heel goed uitkomen voor de verantwoordelijken van de scholengroep ’t Saam want dan zouden alle gelovige, anders gelovige en niet-gelovige neuzen – haviksneuzen en wijsneuzen inclusief– in de zelfde richting wijzen.  Energieverspillende en tijdrovende discussies rond  de benaming ’t Saam zouden volgens dit scenario voortaan ondenkbaar zijn.  Een kleine stap voor het schoolbestuur en de inrichtende macht, een grote stap voor de mensheid en …een opluchting voor alle eventuele broekschijters, mezelf inbegrepen…

Johan Devos – 17 februari 2018


Maandelijks, op de tweede zaterdag van de maand, verschijnt een column van Johan Devos op www.eDiksmuide.be. Deze maal laat de actualiteit hem tussendoor nog eens in zijn pen kruipen. Wie ze later nog eens wil nalezen, ze worden gearchiveerd in onze nieuwe rubriek “Column”.

Deze column is buiten de verantwoordelijkheid van de redactie van eDiksmuide